·
Puan vermedi
Ölümün insanları eşitlediğini söyleriz, zenginin de fakirin de ahlaklının da haysiyetsizin de çirkinin de güzelin de aptalın da dehanın da gideceği yer diye düşünürüz. Aslında ölümün bile sosyokültürel yapı içerisinde nasıl değiştiğini çok çarpıcı kısacık hikayelerle yazar adeta tokat atar gibi gösteriyor. Oldukça hacimsiz bir kitap, kısa bir yolculukta bile bitirilebilir boyutta. Ama her hikayeden sonra insanı tek bir noktaya bakarak saatlerce düşünmeye itiyor, sarsıyor, çarpıyor, huzursuz ediyor. Fransızların dil kullanma becerilerini çok beğenirim, bu ara üst üste birkaç Fransız yazar okuyunca bu beğenim katmerlendi. Açık yüreklilikle ve açık bir dille ve de ustalıkla kullanılan bir dille gerçekleri söyleme biçimleri beni bayağı etkiliyor. Kesinlikle öneririm okunmasını. Kitaptan şu alıntıyla incelememi bitireyim: “Charlot toplu mezarın arka taraflarında bir yerde yatacaktı. Tarlayı rüzgârdan devrilmiş haçlar, yağmurdan çürümüş çelenkler kaplamıştı, kenar mahallelerdeki açlık ve soğuğun yığdıkça yığdığı bu ceset kalabalığını kusan, çiğnenmiş, horlanmış bir sefalet ve yas tarlasıydı burası.” 
Nasıl Ölünür 
Emile Zola
