Anla beni Anna
Öğlen yemeğinden önceki o son teneffüste, kafamda bütün planı yapmıştım. Eğer planım işe yararsa
öğrenmek istediğim o çok değerli bilgiye ulaşacaktı. O gün teneffüse çıkan bütün çocukların bir amacı
vardı. Top oynayanlar zil çaldığında galip gelen taraf olmak, uzun eşek oynayanlar mümkün
olduğunca az altta kalmak, dalya oynayanlar da, ebe
600
600.gün... Zamanı tutamıyorum sevgili durduramıyorum. Son günümüzde bana "dursun mu zaman?" demiştin. Dursun artık sevgili, dursun artık, hayır zaman akıp gitmesin. Yarın, dün olsun. Zaman artık geriye aksın istiyorum. Merak etmiyorum geleceği, istemiyorum geleceği. Gözlerimin ışığının sönmesini izlemeyi değil, ışığını geri kazanmasını
Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu anını yaşadığını bilmez. Bazı insanlar kimi coşkulu anlarında hayatlarının o altın anını “şimdi” yaşadıklarını içtenlikle(ve sık sık) söyleyebilirler belki, ama gene de ruhlarının bir yanıyla bu andan da güzelini, daha da mutlu olanını ileride yaşayacaklarına inanırlar. Çünkü özellikle gençliğinde, hiç kimse bundan sonra her şeyin daha kötü olacağını düşünerek hayatını sürdüremeyeceği gibi, insan eğer hayatının en mutlu anını yaşadığını hayal edecek kadar mutluysa, geleceğin de güzel olacağını düşünecek kadar iyimser olur.
Ama hayatımızın, tıpkı bir roman gibi artık son şeklini aldığını hissettiğimiz günlerde, en mutlu anımızın hangisi olduğunu benim şimdi yaptığım gibi hissedip seçebiliriz. Yaşadığımız bütün anlar içerisinde neden bu anı seçtiğimizi açıklamak da, kendi hikayemizi bir roman gibi yeniden anlatmayı gerektirir elbette.
Ama en mutlu anı işaret ettiğimizde, onun çoktan geçmişte kaldığını, bir daha gelmeyeceğini, bu yüzden bize acı verdiğini de biliriz. Bu acıyı dayanılabilir kılan tek şey, o altın andan kalma bir eşyaya sahip olmaktır. Mutlu anlardan geriye kalan eşyalar, o anların hatıralarını, renklerini, dokunma ve görme zevklerini bize o mutluluğu yaşatan kişilerden çok daha sadakatle saklarlar.
Sayfa 84Kitabı okudu
Bu şimdiye dek yaptığım en iyi,en doğru şey ve bu yolun sonu, şimdiye dek hiç bilmediğim kadar güzel,çok güzel bir uyku.
Sayfa 462Kitabı okudu
"Bu şimdiye dek yaptığım en iyi, en doğru şey ve bu yolun sonu şimdiye dek hiç bilmediğim kadar güzel, çok güzel bir uyku...''
Sayfa 462
Kendimi anlatmak istiyorum uzun uzun Asla anlaşılmayacağımı da biliyorum.
Geceleri yazıp-yazıp siliyorum. Yolunda gitmeyen çok şey var ama inatla her şey yolunda gibi davranıyorum.
Düşüncelerim arasında kayboluyorum. Bazen düşünmemek için günün tüm boş vaktini uyuyorum. Uyku en güzel kurtuluştur. Hiç kimsem yokmuş ama her kesim çokmuş gibi. Sen üstüne alınma senlik değil bu yalnızlığımın nedeni. Hergün kendimle konuşuyorum. "Nerede yanlış yaptın? diye" sorular soruyorum kendi kendime. Hatalarımı arıyorum ama aklıma hiçbişey gelmiyor. Aslında herkesin iyiliğinden başka bir şey istemedim. Neden ben? Diye sorular soruyorum .. Niye insanlar yaptığım iyilikler için beni pişman ettiler her seferinde..
Bu şimdiye dek yaptığım en iyi, en doğru şey ve yolun sonu, şimdiye dek hiç bilmediğim kadar güzel, çok güzel bir uyku.
Sayfa 462Kitabı okudu
Cezayir de bir kadının evlilik yaşantısı..."İlk adamdan boşandıktan sonra, başka bir adam bana, beni sevdiğini söyledi. Ondan çok da hoşlanmıyordum, ama kendimi çok yalnız hissediyordum, bu yüzden onunla evlendim. Ama bir yıl kadar sonra, komşumuza delice aşık oldum. Bu durumda yapılacak şey, ikinci kocamı boşayıp ilk gerçek aşkımla evlenmekti; ben de öyle yaptım. Hayatımın en mutlu iki yılını geçirdim ve bu dönemde iki çocuğumu doğurdum. Ama fazla zaman geçmeden, maalesef kocamın hayatına güzel bir kadın girdi; o da beni boşadı ve onunla evlendi. Bu, benim ikinci kocama yaptığım şeyin aynısı olduğundan onu suçlayamıyordum, ama perişan oldum. Bir daha evlenmeme konusunda kendi kendime söz verdiğimi anımsıyorum, çünkü bu kadar üzülmeye dayanamazdım. Ama iki yıl önce, bu sözü bozdum ve çok az tanıdığım bir adamla evlendim. Sadece birkaç ay beraber yaşadıktan sonra, Libya'ya gitti ve bir daha dönmedi. Tek tesellim, çocuklarımdan hiç ayrılmamış olmam."
