Organ bağışı hakkında
Bu aralar yaptığım en güzel şey bu oldu benim için. Eğer aranızda düşünen varsa vakit geçmeden özel ya da devlet hastanelerine veya en yakın toplum sağlığı merkezlerine başvurup organ bağış formu doldurabilirsiniz. Formu doldururken yanınızda size tanıklık edecek iki kişi bulunması gerekiyor ve onlar da bu formu imzalıyorlar. Ayrıca ölümünüz gerçekleştiğinde ulaşılması gereken kişi kimse onun da kimlik bilgileri isteniyor sizden ve bağışlamak istediğiniz organları seçebiliyorsunuz, Türkiye’de henüz seçenekteki bütün organların bağışı yapılamıyor ama ben yine de hepsini işaretledim tabi bu opsiyonel. Bütün bu bilgileri verdiğiniz zaman bir kaç gün içerisinde organ bağış kartınız elinize ulaşıyor. Ben artık nolur nolmaz diye sürekli cüzdanımda taşıyorum, ölümüm esnasında ulaşılabilir olması için. Ayrıca e devletinizde de organ bağışı yapmış olduğunuz, hatta hangi organları dahi bağışladığınız görünüyor. Ölümünüzde ulaşılacak kişiyi iyi seçmenizi öneririm o kişi izin vermezse bağış gerçekleşemiyor maalesef :) Umarım düşünmeyenler için de bilgilendirici olmuştur. Ölürken dahi birilerinin hayatına ışık olmak, birilerinin hayatına dokunmak müthiş bir şey bence. Her gün onlarca insan donör sırası beklerken hayatını kaybediyor. Üzerimize düşeni yapmalıyız diye düşünüyorum. Bir kişinin bir çok kişiye can olması dileğimle :)
ilk kez öldüm
ayağımda kırmızı rugan ayakkabı
dedemin ineği
babaannemin süt kaymağı
annemin siyah yemenisi
koştum sana işte kiraz ağacı
en tepeye en ince dala çıktım
hep yaptığım gibi
bulutlar yakın
Kadınım ama önce insanım..
Üniversite bitmiş, sıra iş hayatına atılmaya gelmişti. Çeşitli yerlere yaptığım iş başvurularından biri kabul edilmiş, işe alınmıştım. İki haftada işi kavradıktan sonra, kendimi şanslı adletmeye başlamıştım. Ta ki patronun yemeğe çıkalım mı dediği ana kadar her şey yolunda gidiyordu. O saatten sonra orada çalışamayacağımı fark edip işi bırakmak
Kim bilir, belki..
İnsan 30 yaşından sonra arkadaş yapamıyor kendine.
Koca yapıyor, karı yapıyor, çocuk yapıyor,
arkadaş yapamıyor.
Yapsa da eskiler gibi olmuyor.
Halbuki uykuya dalar gibi arkadaş olurduk okuldayken. Arkadaş olmak için yaratılmış gibiydik.
Bir hafta içinde böbrek verecek hale gelirdik.
Neden olmuyor bu işler 30' undan sonra..
Oysa o ne