En sevdiğim şiir?.. Kendi şiirlerim.. :)) Daha sonra "Merdiven", "Umar mıydın?"...
❝ Bir Kalbiniz Vardır,
Onu Hatırlayınız..
İsmet Özel’in çok sevdiğim bir şiiri şu dizelerle bitiyor: “Herkesin bir bahanesi var, senin yok / biraz bekleyebilirsin, daha sonra / burada kalamazsın, başa dönemezsin / ama dön / eve dön! şarkıya dön! kalbine dön! ...
Ev deyince hepimiz yanından dere akan, yaz kış bacası tüten o tek katlı yapıyı resmediyoruz hâlâ. Eski şarkılarımız yenileri
Sayfa 18 - E-KitapKitabı okuyor
Her şey O'nun elinde
Benim bu dünyada en sevdiğim insan rahmetli nenem bana derdi ki hep Allah sana yaşama sevinci versin oğlum... Bu gece son mesajımda bunu demek istiyorum Allah her birinize yaşama sevinci versin güzel insanlar... Çünkü bana verdi gerçekten de
Her insanın bir diğeri için engin bir muamma oluşu, üzerine kafa yorulması gereken şaşırtıcı bir gerçektir. Gece vakti büyük bir şehre girdiğimde karanlıkta kümelenmiş bütün o evlerin her birinin içlerinde kendi sırlarını barındırdıklarını düşünürüm, her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayrı bir sır taşır içinde! En berbat şeyler, hatta ölüm bile böyledir. Sevdiğim şu kitabın sayfalarını daha fazla çeviremem artık, boş yere bir gün hepsini okumuş olmayı umarım. Bir zamanlar, üzerinde ışık parladıkça dibe çökmüş hazinenin ve diğer batıkların göründüğü suyun dipsiz derinliklerine bakamam artık. Tek bir hareketle kitabın sonsuza dek kapanmasına karar verilmişti çünkü, oysa yalnızca bir sayfasını okumuştum daha. Sonra ışıklar yüzeyde oynaşıp dururken, suyun sonsuza dek donmasına karar verildi ve ben ne yapacağımı bilemez halde öylece durdum kıyıda. Arkadaşım öldü, komşum öldü, sevgilim, ruhumun cananı öldü; sırlar aynı sarsılmazlıkla sürüp gitti ve ben kendi sırrımı hayatımın sonuna kadar kalbimde taşıdım. Bu şehrin içinden geçtiğim mezarlıklarından herhangi birinde, onlara kıyasla benden, bana kıyasla da onlardan daha gizemli biri var mıdır acaba?
Sayfa 23Kitabı okuyor
Zaten ‘hayat’ dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu “alışmak” değil miydi?
En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeye alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeye, mutlak, kati bir gurbet içinde yaşamaya alışmıyor muyuz?
Sayfa 35Kitabı okuyor
Takvimin en sevdiğim tarihi gösterdiği gün geldi, beni 22'ye kavuşturdu. Ömürden saatler,günler,aylar ve nihayet yıllar nasıl da hızlı eksiliyor. Her şeye rağmen çok seviyorum yaşamayı,yaş almayı. Pencereme yansıyan şafaklar hep aydınlık,manzaram berrak.Güneş her sabah kalbimde doğuyor ne mutlu ki. Zifiri karanlık gecelerimde dahi kalbimin
O gece ben yerin metrelerce altında, otuz üçüncü evde ve kameraların önünde Uraz Kayalar'ı özlem dolu bir öpücükle öptüm. Kameralar bunu gösterdi mi göstermedi mi bilmiyordum, umurumda da değildi. Benim tek umursadığım içine düştüğüm buhranın sevdiğim adamı benden almasına son anda engel oluşumdu...
Güzel giyimli ince bir kadındı
Dudaklarında sürekli ölümü görürdüm
Siyah saçlarını merak eder öykünürdüm
Çatardı kaşlarını bazen bakışlarında ölürdüm
Güzel giyimli toprağa tapan bir kadındı
Bir sabah kaybolmanın sınırında gezdik
O ağladı ben izledim
Kaba ağaçları beraber kestik
Beraber söyledik aynı türküyü
O saçlarını yoldu ben izledim
"Öyleyse, plan nedir, Harry?" dedi George.
"Plan diye bir şey yok." dedi Harry.
(...)
"Sadece elimizden geldiğince hayatta kalacağız, değil mi? En sevdiğim tarz," dedi Fred.
Sayfa 493 - Yoldaşlık Hp Çevirisinden (Ölümcül Kutsallar)Kitabı okuyor
