·
Puan vermedi
• Dünyada işlenmesi güç üç şey vardır: Elmas, çelik ve insan ruhu.
Benjamin Franklin
• Basit bir ruh mutluluk ile övünür, felaketle de yere serilir.
Epikuros
• Ruhu öldürmek, cismi öldürmekten daha büyük bir cinayettir.
Gerhart Hauptmann
Mutluluk öğretmeni Epikuros, insan gereksinimlerini doğru ve güzel bir biçimde üç sınıfa ayırdı. Birinciler doğal ve zorunlu olanlardır: Bunlar, karşılanmadıklarında acı çekmeye neden olurlar. O halde bu sınıfa salt victus et amictus (beslenme ve giyinme) girer. Bu gereksinimleri karşılamak kolaydır. İkinciler ise doğal ama zorunlu olmayanlardır: Bu da cinsel doyum gereksinimidir; Laertius'un kitabında, Epikuros bundan söz etmiyor olsa da (ben de onun öğretisini burada biraz düzelterek ve törpüleyerek veriyorum) bu gereksinimi doyurmak daha zordur. Üçüncüler, ne doğal ne de zorunlu olanlardır: Bunlar lüks, zenginlik, şatafat ve gösteriş gereksinimleridirler: Sonsuzdurlar ve karşılanmaları çok zordur (Diog. Laert. L., X, c. 27, 149 ve S 127 ve Cicero. I, 14 ve 16).
_Tanrıları, tıpkı insanlar gibi sevgi ve nefretle harekete geçen, armağan ve kurbanlarla etkilenen duygulu ve zeki varlıklar diye biliriz. İşte, dinin kökeni budur. Dolayısıyla, puta tapıcılığın ya da çoktanrıcılığın da kökeni budur. Tanrısal varlıkları yetkinliğin en son sınırlarına değin yücelte yücelte, sonunda birlik ve sonsuzluk, yalınlık ve
Bir konak alacak paranız yoksa, konak sahibi olmak için umutsuz bir dürtü
duymanın da yararı yoktur. Bütün hayatınızı, muhtemelen ulaşamayacağınız bir şeyi elde etmeye çalışarak harcamayın. Sade bir şekilde yaşamak çok daha iyidir. Arzularınız basitse, onlan tatmin etmek kolaylaşır ve ilgilendiğiniz şeylerden keyif almak için zamanınız ve enerjiniz olur. Bu Epikuros'un mutluluk tarifidir, çok da mantıklıdır.
Epikuros, zihinsel hazların, büyük ölçüde zihin geçmişin hazlarını düşünebildiği ve gelecektekileri sezebildiği için bedensel hazları aştığı kanaatindeydi.
E-pubKitabı okudu
(...) kadim Yunancada okul anlamında kullanılan kelimenin orijinal anlamının “boş vakit” olduğunu, Platon’un Euthydemos diyaloğunda Sokrates’in ağzından Sofistleri hor görüşünü, insanın bir sınıfta pineklemektense boş vaktinde fikirlerle “oynayarak” çok daha fazlasını öğreneceğini öne sürdüğünü söylemişti. Platon’un halefi, dünya haz şampiyonu Epikuros da öğrenmekle mutluluk arasındaki basit ama zarif bağlantıya inanıyor, eğitimin tüm amacının zihin ve duyuları hayatın hazlarını almaya ayarlamak olduğunu söylüyordu.
E-pubKitabı okudu
Epikuros hayatımızın her anının azami tadını çıkarmamızı ve zaman gerektiren deneyimlerimizin tüm hazzını almamızı söylüyor.
E-pubKitabı okudu
M. Ö. 341’de, Platon’dan sadece sekiz yıl sonra doğmuş, ama Platon’dan pek etkilenmemişti. Ölümden sonraki yaşama inanmayan Epikuros’un esas derdi hayatın, hele elde sadece bir tanecik varken, mümkün en iyi şekilde nasıl yaşanabileceğiydi. Bu soru, felsefenin en temel sorusu hatta tüm soruların sorusudur. Ama Batı felsefesi öğrencileri yüzyıllar geçtikçe bu sorunun geri planda kalışı ve yerini daha önemli görünen, “gerçeğin ne olduğunu nasıl bilebiliriz” ve Heidegger’in anlamadan kahkahalarla güldüğüm kafa karıştırıcı, “neden hiçbir şey değil de bir şey var” sorularının alışı karşısında hep hayal kırıklığı yaşamışlardır. Epikuros bunlara hiç takılmamıştı. Aradığı yegane şey hayatını nasıl olabildiğince değerli kılabileceğiydi. Fena bir soru değildi bu.
E-pubKitabı okudu