Bahr-ı Ummân Kuşuyum
•{ }•
¶¶ Bahr-ı ummân kuşuyum yerim mekânım ondadır
Bunda adım süregeldim dü cihânım ondadır
Mevc urup ol bahr-i ummân bunda bıraktı beni
Dürr-i bî-hemtâ benim mâ'den-i kânım ondadır
Çağa çaylak baş açık yalın ayak geldim garîp
Tâc u tahtım mâl u mülküm hânümânım ondadır
Bunda tuzağa tutuldum bende düştüm nâgehân
Bülbülüm zârîliğim ol gülistânım ondadır
Bunda geldim Eşrefoğlu Rûmî dediler bana
Dahî bundan özge benim âd u sânım ondadır¶¶
•{ }•
Sayfa 52 - Ketebe Yay. 31, 1.baskı, 2018.Kitabı okudu
Ben derdimden inler idim derdim bana dermân imiş
Bî-derd olan kimselerin den adı müselmân imiş
Bî-derd olan insân değil hiç 'ameli olmaz kabul
Derdsiz kişi bu âlemde bir yularsız hayvân imiş
..
Derdlilerin âh u sûzu hoş cûşa getirdi bizi
Derdsizlerin sovuk sözü katı zemherîden imiş
..
Derdsizleri görür gözüm yanar içim göyner özüm
Kim ol bîçâre gözsüzün kılavuzu şeytân imiş
Maksud bu 'ilm ü 'amelden bu derd ü âh u sûz imiş
Çün derd ü âh u sûzun yok bu ad sana bühtân imiş
Gel dost derdine düş yürü bî-derd olandan giñ yürü
Bî-derd olanların yeri cehennemde katrân imiş
Sayfa 77
Gıybet
Enes bin Malika Peygamber Efendimizden rivayet eder:
"Mirac gecesi, yüz ve göğüslerini bakırdan tırnaklarla tırmalayan bir kavme rastgeldim. Cebrail'e, 'Bunlar kimlerdir?' diye sordum. Bunlar dünyada gıybet etmek suretiyle insanların etlerini yiyenlerdir' diye cevap verdi Cebrail."
Yine rivayet edilmiştir.
Zeyd b. Sabit (r.a), Ashab-ı Suffe ile Allah Resûlü'nün (sav) hane-i saadeti mescidinde oturup sohbet ederlerken dışarıdan Peygamber Efendimize et getirilir. Ashabu Suffe, "Ya Zeyd! Resûlullah'a git, çoktan yemek yemediğimizi haber ver, bizim için et iste." der. Zeyd Resûlullah'a giderken bunlar aralarında, "Zeyd şimdi gelir, öğrendiği hadis-i şerifleri anlatmaya devam eder." şeklinde konuşurlar. Zeyd, Ashab-ı Suffe'nin arzusunu arz ettiğinde, Hz. Peygamber, "Onlar şimdi et yediler." buyurur. Zeyd dönüp bunu arkadaşlarına haber verir. Ashab-ı Suffe, “Bunda bir hikmet var, zira et yemeyeli çok oldu. Gidelim bunun hikmetini sorup öğrenelim." diyerek Efendimizin huzuruna varırlar. "Ya Resûlallah!" derler, "Et yemeyeli uzun bir zaman oldu. Halbuki siz, 'Onlar şimdi et yediler.' buyurmuşsunuz. Bunun hikmeti nedir?" Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, "Siz demin kardeşiniz Zeyd'in etini yediniz ve etleri daha dişlerinizin arasındadır. Tükürdüğünüzde bu etleri görürsünüz." buyurur. Zeyd ile ilgili konuşan Ashab-ı Suffe tükürdüklerinde, tükürüklerinin kızıl bir kan şeklinde olduğunu görürler. Hemen tevbe edip Zeyd'den helallik dilerler.”
Sayfa 300Kitabı okudu
Şöyle bil ki Âdem'den(a.s) bugüne kadar eksiğiyle fazlasıyla 124.000 peygamber, bundan önce yaşamış evliya hepsi bu yolu yürüdüler. Fakat hiçbiri şeyhsiz ve mürşidsiz yürümedi.
Mu'az bin Cebel (r.a) Naklediyor;
Resûl-ü Ekrem (s.a.s) Efendimiz'den işittim, buyuruyorlardı ki;
"Riyanın pek azı dahi şirktir."
Sayfa 382Kitabı okudu
Kalbin dört mertebesi vardır: Sade, kalb-i sanavberî, Fuad ve lüb...
"La ilahe illallah" kelime-i tevhidi kalpte görünen berrak saf nuru gözetir. Bu zikir öyle yapılmalı ki bir olan makama(makam-ı tevhid) ulaşsın. Bu makamın ismi " lüb"dür. Hak Teâlâ, "Akıl sahipleri için ibret vardır." buyurur. Zikir buraya ulaşmalı ki burası da zikre başlasın. Kelime-i tevhid " lüb"den çıkıp " fuad"a "kalb"e ve "sadr"a ulaşır, oradan lisana gelir. Lisana gelir ve çıktığı yere, başa döner.
İşte böyle zikredene "muvahid" hakiki zâkir, denir. Ancak burada âriflerin, "Tevhid olmayınca marifet, marifet olmayınca iman, iman olmayınca da İslam sarih olmaz." sözünü hatırlamak gerekir. Demek ki bu mertebede tevhidi olmayanın marifeti, mağrifeti olmayanın imanı, imanı olmayanın da İslam'ı yoktur.
Sayfa 478Kitabı okudu
Mesruk (r. a.) der ki: " Allah ﷻ' den korkmak kişide ilim hâsıl eder. İlimle kendini beğenmişliğe kapılmak ise cehalete sürükler."
