Duvarların çepeçevre sardığı bir ölüm kampına dönüştürülen Gazze'de, çocuklar ölmeye devam ettiği sürece hiçbir masal tamamlanamayacak, hiçbir çocuk şarkısı melodisini bulamayacak, hiçbir oyunun sonu gelmeyecek, hiçbir top zıplamayacak, hiçbir tebeşir tahtaya yazmayacak.
Çocukluk dünyasına dair hiçbir renk gerçek yüzüyle insanların gözüne görünmeyecek bundan böyle.
Çocuklar eksildikçe, eksilecek herkes ve her şey...
"Ama insan anlamaz, bilmez acziyetini. Azken çok olduğunu, hiçken hep olduğunu, yokken var olduğunu zanneder. Zanneder de kendine zulmeder. Böylece büyüyecek, böylece çoğalacak ve böyle yükselecek zanneder. Oysa küçüldükçe büyür insan, azaldıkça çoğalır, eksildikçe artar." dedi
Sayfa 144Kitabı okudu
İnsan sıkıntılar içinde bunalıp ezildikçe geleceğini şansa bağlıyor.
"Bugün insanların üzerinde korkunç büyüklükte bir taş var ve onları eziyor. Bu taşın altında kalan insanlar ezildikçe eziliyorlar ve ondan kurtulmanın çarelerini arıyorlar.”
Sayfa 79
Herkesin hızla uzaklaştığı bir yol kenarında yapayalnız kalmıştım. Elini aradım, yoktu. Kirpikleri buğular içinde bir şarkıdaydı. Büyüyen bir gölgeydim, gözleri çekildikçe.
Ben gülden söz edildikçe bülbülü bir türlü unutamam. Gerçi güle aşık olmadığını bilirim. Fakat biçare kuşun sevdalı tavrına bakılırsa, o ufacık gönlünde ne büyük bir sevgi eseri hissolunur.
Sayfa 10
