İyi ki Yunan Galip Gelmedi
Kısa bir vaktinizi alacağım ama uygulamadaki bazı arkadaşların Kadir Mısır(lı)oğlu hayranlığı ve paylaşımlarına istinaden bunu paylaşmak istedim.
Öncelikle bas bas bağıran bazı Kadir Mısıroğlu fanlarının "sözü eksik söylüyorsunuz devamını da getirin!" dediği söz tam olarak neymiş, tamamlayınca ne oluyormuş hep birlikte
Her İnsan Öldürür Sevdiğini
Her insan öldürür gene de sevdiğini
Bu böyle bilinsin herkes tarafından,
Kiminin ters bakışından gelir ölüm,
Kiminin iltifatından,
Korkağın öpücüğünden,
Cesurun kılıcından!
Kimisi aşkını gençlikte öldürür,
Yaşını başını almışken kimi;
Biri Şehvet'in elleriyle boğazlar,
Birinin altındır elleri,
Yumuşak kalpli bıçak kullanır
Çünkü ceset soğur hemen.
Kimi pek az sever, kimi derinden,
Biri müşteridir, diğeri satıcı;
Kimi vardır, gözyaşlarıyla bitirir işi,
Kiminden ne bir ah, ne bir figan:
Çünkü her insan öldürür sevdiğini,
Gene de ölmez insan.
Oscar Wilde
Hanzala
hep şehitler makamı buralarda yaşam
nasıl da ağlaşır mezar taşları
ferahfeza bilinmez,
bilinmez başka makam
cani bir kasırga,
ömür ağacının yemyeşil yapraklarını döker an-be-an
…
- dağ gibidir her ölüm –
yâreler açar sinede,
seher vakti okunan salâların hüznüyle çöker insan
minicik elleriyle,
özgürlüğe giydirilmiş çelik korseleri
İnsan olmak..
Kimsin! Nerelisin! Kimlerdensin! Sorularını kimseye sormadım. Çok insan tanıdım memleketini, ırkını hiç ama hiç merak etmedim. Yaradandan ötürü sevdim yaradılanı. Çiçeğe baktığım gibi baktım hayvana, insana. Dalı kırılanada, feryat figan inleyene de, çaresiz kalana da üzüldüm. Hiç ayırmadım, farklı görmedim, farklı bakmadım. Sevginin dilini okudum, hükmünü dukundum, Çünkü candım, Çünkü acıyandım işte bu yuzden ÇİÇEĞE - HAYVANA - İNSANA yandım, yandım..🍁
Güzel insan demişken...
Feride Teyzem…
Yazmak istedim, çünkü böyle güzel insanların varlığını hatırlatmaya ihtiyacım var. Güzel konuşan, güzel gülen, güzel bakan güzelim insanlar var hala…
Zatüre nedeni ile tarafıma danışılan hastayı acilde görmeye indim tam da mesai bitiminde. Acil müdahele odalarından birinde en dipteki sedyenin üzerinde, ne kadar az yer kaplarım
Telefon çaldı, başın sağ olsun dediler.Önce ne olduğunu anlamadım.Belki de anlamak istemedim.Zihnim reddetti bu haberi, kabullenemedi.Önce annem sandım.Çünkü başka bir ihtimal yoktu."Baban ölmüş," dediler; "Hayır dedim olamaz, yalan söylüyorsunuz, salak salak konuşmayın, daha akşam beraberdik, kapatın telefonu!" dedim.Sonra
Sağlam bir Müslüman, kendisine ve etrafındaki insanlara maddi ve manevi güç veren sağlam temelli bir imana sahiptir. Birkaç basit adımı takip ederek Allah sevgisi ve iyi bir Müslüman olma yolunda mesafe kat edeceksiniz.
1. Önce, her şeye kâdir olan Allah’ın varlığını ve onun vasıflarının bizim tahayyülümüzün ötesinde olduğunu kabul et.
O, her
Biraz da gülelim :)
Misafirin yanında dayak yemeyeceğini bildiği için sınırları zorlayan çocuktaki cesaret kimsede yok 😅
İngilizcenizi ne kadar geliştirirseniz geliştirin, 30 years ı içinizden otuz years diye okumaya mahkumsunuz 😅
Kavgaların en çok 'ne bakıyon len' diye çıktığı bir ülkede, otobüslere karşılıklı koltuk yapmak çok mantıklı gerçekten 😅
Arabada kemer
Feryat, figan, sokak sokak arar dururum. Kaldım evsiz...
Benim bir gece annem öldü. "Evim başıma yıkıldı" deyimi var ya hani, ben onun anlamını o gece anladım, yıkıldı evim barkım. Bir daha hiçbir avize aydınlatmadı o köhne odaları, hiçbir boya beyazlatmaya yetmedi o bomboz duvarları. İnanır mısınız, bilmem. Bir daha hiç yemek kokmadı hiçbir ev. Ne o sabahları evin içine sinen kızartmanın, ne de merdivenleri adımlarken gelen taze fasulyenin kokusu olmadı. Hatta ben bir gün, sırf bir evim olsun diye evlendim de. O yemeklerin kokusu o dört duvarı ev yapar sandım, evet öyle sandım. Ve dahası annemin evlatlarını sevdiği gibi seversem insanları, o merhametle, o sabırla; ben de öyle sevilirim ve bu yoksunluk diner sandım. Ama olmadı ne o yemek kokuları ev yaptı o dört duvarı, ne de herhangi bir merhamete maruz kaldım. Şimdi cebimde bir anahtarlık var, ucundada üç beş anahtar, ve açtığı hiç bir kapı benim evim değil. Baba için evin direği derler ama annede evin çatısıymış meğer. Evi baba ayakta tutuyor olsa da, evi ısıtan, aydınlatan, koruyan çatıymış... Bunu bize öğretmediler.
İbrahim Ethem Hazretleri bir gün yıkanmak için hamama girmek ister.
Hamamcıya: “Size verebileceğim param yok, hamama girmeme müsaade eder misiniz?” der.
Hamamcı: “Parasız hamama girilmez” diyerek hamama girmesine izin vermez.
İbrahim Ethem Hazretleri içeri girmek için ne kadar ısrar etti ise de hamamcı kabul etmez.
Bunun üzerine mahzun ve boynu bükük olarak hamamın kapısından ayrılan İbrahim Ethem Hazretleri, adeta yeri göğü inletircesine feryad-u figan etmeye başlar. Bu sesi duyan halk, ağlamakta olan İbrahim Ethem Hazretlerinin başına toplanıp:
“Bu kadar feryada, ağlamaya hacet yok, hamam parasını biz verelim de ağlama!” deyince İbrahim Ethem Hazretleri toplanan kalabalığa dönüp şöyle seslenir:
“Ey ahali! Siz, benim hamama giremediğim için mi ağladığımı sanıyorsunuz? Ben hamama giremediğim için ağlamıyorum. Ben dünyada iken parasız hamama bile sokmuyorlar… Ya ahirette de ‘senin cennete girecek bir amelin yok’ diye kapıdan geri çevrilirsem benim halim ne olur? diye ağlıyorum… Çünkü salih ameli olup oraya girmeyi hak etmeyenleri içeri sokmayacaklar.”
Bu kıssayı okuyup düşünmek, içerisindeki hikmeti idrak edip akabinde kendi nefsini sorgulamak her müslüman üzerine düşen bir görev olsa gerek…