“Her şeyimi yitirdim, her şeyimi... Beni o günlere, unutmaktan o kadar çok korktuğum günlere bağlayan filmlerimi bile... Her şeyimi... Geriye o kadar az insan kaldı ki... Şimdi neredeyiz?.. Hangi insanları nerede, nasıl sevmiştik?..”
Yıllarca gişe rekorları kırarken, gazetelerin halkoyları (!) ile belirlendiğini duyurduğu, anket sonucu kazanılan ödüllere bile sahip değildi'… "Herhalde benim filmlerimi Almanlar, İngilizler falan seyrediyor… Eğer sinemaları hıncahınç dolduranlar Türk olsaydı, bu halkoyları ile belirlenen ödüllerden birkaç tane kazanırdım" der, acı acı gülümserdi. Beğeniyoruz, seviyoruz demeyi bile ekonomik kullandılar. Hem devlet, hem köşe yazarları, hem de entelektüel olmanın, "Kemal Sunal filmlerini seyretmeme" yolundan geçtiğinden emin olanlar… En son Altın Kelebek Onur Ödülü almıştı. Ama halk tarafından değil… Gazete yöneticileri tarafından…
Sayfa 100 - Doğan KitapKitabı okudu
Evîna Min Û Ya We • Kerîm Kurmanc
Evîna min her wek ya we ye
Bi birûskekî nişkêvayî
dikeve nav demsalan
Dibuşkuve û gul dide .
Dirust li dem û gavên ku
ez
Qirare
fêrî Erûz û qafiyeyên helbestvaniyê bim
*Çavkanî: www.lyrikline.org
*Kerîm Kurmanc: Şairekî Xorasanî ye.
En basit biçimiyle söylersek sorun şudur: Anlamı yalnızca benim bel ölçümden ve gömlek numaramdan oluşan bu ölümlü dünyada yaşamanın anlamı nedir ki? Bu zor bir sorudur, özellikle bilimin bile bizim umutlanmjzı boşa çıkardığını düşünürsek. Aslında, evet, büim birçok hastalığı alt etti, insanı Ay'a bile gönderdi; ama bugün hâlâ seksen yaşında
Çi Bi Te Hişk E
çi bi te hişk e
tu birayên xwe li paş doşkayan dibînî
çavê wan sor, çekdar,
çi bi te hişk e ceng, rojên cengê !!
Zaroktiya xwe li bîra xwe tînî,
birayên xwe
lehengên taxê di xar û zîzokan de,
birayên xwe serkêşê govendan di dawetan de.
Kêlîkekê çavên xwe digirî,
bi cengê de dipijiqî,
bi van rojan de
û birayên te derbas dibin,
tivingên xwe hildidin ji te re, destê xwe,
dikenin û tu sist dibî,
tu diçilmisî bi hemî hezkirina birayên xwe.
Birayên te yên nazik.
Birayên te yên ba.
Birayên te yên ku li ber fîlmekî Hindî digriyan…
Birûxin doşka,
bijîn piskilêtên zaroktiya me…
Ciwan Nebî
Ne Hıngaw ne ben ne de Ortadoğu'daki herhangi bir ülke, dünyada olacak felaketleri önlemek kabiliyetine sahip değiliz. Gerçekte ancak 10 kişidir dünyada gelişen olayları planlayan ve yaptıran. Hiçbir şeyi durduramayız ve itirazlarımıza da aslında kimse kulak asmayacaktır. Şu anda çocukların savaştan nasıldı etkilendiklerini konu alan bir filmimi yapıyorum ancak biliyorum ki 10 yıldan az bir sürede yine aynı şeyler olacak ve yine hiç kimse itirazlarınma kulak asmayacak. Aslında filmdeki çocuğun öngördüğü şeyler çok da sıradışı şeyler değil. Ben, siz ya da başka bir de bu olacakları tahmin edebilir, aynı savaşlar tekrar edecektir her iki ya da üç yıl arayla.
"Ben her filmimi büyük bir aşağılanma duygusu içinde çekiyorum."
Sayfa 42Kitabı okudu
beni ilk gördüğünde bütün vücuduna dikenler battığını hissettim. olacakların habercisi olan yalnızlığını gördüm. bu imkânsızdı. beni yazmak istedin o an, hemen, orada. filmimi yapmak istedin. beni kargaşanın içinde kalbiyle durabilen bir kahraman yapmak. şimdi birilerinin bizim alınyazımıza kadar değiştirdiğini görüyorum. üstelik bunu seninle beraber yapıyorlar. hayat güçsüzlüğümüzü nerede yitirdik. sahip olduklarımız bize nasıl sahip çıkamadı. tam birbirimize sarılmışken bu nasıl oldu. kimsesiz kalmanın gururundan nasıl vazgeçtik. camlar avuçlarımızda parçalanırken kanımızı sakin sakin izlerdik, kırılışların zaferiydi bizi avutan, bu yüzden ağlarken dünyanın en güzel kadınıydım.
Sayfa 65
Ben ilk filmimi çekerken, bende sinema yönetmenliğine yetenek olup olmadığını da ortaya çıkaran bir deney işlevini görmesini istiyordum bu çalışmanın. Dolayısıyla ve deyim yerindeyse, dizginleri salıverdim. "Film bir şeye benzerse, sinemacı olmaya hak kazandım demektir," diye düşünüyordum. İvan'ın Çocukluğu’nun bu yüzden gözümde apayrı bir yeri vardır. Beni sanatçı olma hakkına kavuşturacak bir sınavdı o film.
“Kendini bilmek”mi ? Kendi içinde çelişkili bir ifade.
Sayfa 38Kitabı okudu
