Bu Hafız dedikleri en dindarından en dinsizine, Azeri'sinden Kürt'üne tüm İranlıların büyük saygı duyduğu bir şair.
Sanırım bu saygının nedeni tamamen kültürel kaynaklı, tarihi bir önemi olması, Fars dilinin güzel kullanımı gibi sebepleri olmalı..
Yoksa şiirlerini içerik olarak en fazla "eh işte" olarak sınıflandırabilirim, ve yahut şiirleri başka dile çevrilince tüm büyüsünü kaybettiği için öyle gelmiştir bana, o zaman yazık olmuş, keşke gazel okuyup anlayabilecek kadar Farsça bilebilseydim..
Fakat okuduğum diğer yaklaşık dönem Fars şairlerinin - Hayyam ve Rumi - şiirlerinde hissettiğim derinliği bunda hissedemedim maalesef.. Hatta daha ağır bir şey söyleyeyim; bu kitaptaki şiirlerin yüzde sekseni aynı.
Şarap içelim, rint eyleyelim, güzel kızlar hizmet etsin, müzisyenler eksik olmasın, camiye gidenlere, müminlere laf atalım falan filan işte..
