Beklemeye de alışıyor insan...
Toprağın suyu beklediği gibi, yağmurun bulutu, gecenin güneşi beklediği gibi. Biraz sabırla, biraz hasretle... Toprağın suya kanınca çoraklığı unuttuğu gibi, acılarında bağladığı kabuk yerini taze hücrelere bırakır belki... Özlemler biter, gözyaşları diner... Beklemeyle geçen yıllar unutulmasa da anılınca gözlerde minnet, yüreklerde şükürler belirir belki... Yahut da hiçbir şey değişmeden, öylece kaldığı yerden devam eder. Yalnızlığa alışkın ömürler, kalabalığı barındıramaz bünyesinde. Beklemeye meftun gözler hep uzaklarda...
Yakına düşmez bakışlar.
Kimi gönüller hasret için yaratılmış...
Sayfa 74Kitabı okudu
Gündüzün sahte kalabalığı gecenin gerçek yalnızlığında belli olur.
Tamer Dursun
Gündüzün hükmü kalktığı vakit;
Karanlık, dünya malını örter, dil susar,
Ses kalabalığı uyku âleminde son bulur.
Gönül ışığını yakar, açılır mânâ âlemi.
İşte o dem kalp döker sırrını.
Gözünün gördüğü kadarıyla yaşayanlar;
Kalbinin sözünü nasıl işitsin?
Baktığının ötesinde başlar görmek;
Bizim de geceyi sevmemiz bundandır.
BOŞANMAK
Ben 20 yıldır eşinden ayrılmış bir bayanım.
Neden mi ayrıldım?
İşte sorun burada...
Ben bunu ne eşime, ne aileme 20 yıldır anlatamadım.
Gündüzün hükmü kalktığı vakit;
Karanlık, dünya malını örter, dil susar,
Ses kalabalığı uyku âleminde son bulur.
Gönül ışığını yakar, açılır mânâ âlemi.
İşte o dem kalp döker sırrını.
Gözünün gördüğü kadarıyla yaşayanlar;
Kalbinin sözünü nasıl işitsin?
Bizim de geceyi sevmemiz bundandır.
Sayfa 72Kitabı okudu
İnsanların bütün hareketlerinde nedeni anlaşılmaz bir nefret, iğrenç bir alay vardı. Bazen hissedilir şekilde kaba, bazen de oldukça ince ama her hâlükârda karanlık bir duyguydu bu. Hayata ısrarlı kırgınlıklar getirmekten başka bir işe yaramıyordu. Bu serseri kalabalığı arasında Ofizerov ve annesi gibi iyi kalpli ama güçsüz insanlar, gecenin karanlığında uçuşan beyaz kar taneleri gibi masum kalıyorlardı.
Sayfa 170Kitabı okudu
Kalabalığı ve uğultusunu içerde bırakıp dışarı çıktığımda çöl serinliğinin keskinliğini hissettim. Onlarca konuğun gürültülü neşeleri Bağdat gerçeğiyle pek tezat duruyordu. Kimsenin bu gecenin keyfini kaçırmaya niyeti de yok gibiydi. Bu Lübnan lokantasının cadde girişi ne kadar tedirginlik vericiyse Dicle üstüne sarkan yalnızlık o denli sessiz, tenha ve terk edilmişliği yansıtıyordu. Dışarıda zırhlı araçlar, pürsilah askerler, eskortların yanıp sönen ışıkları…içerde Ortadoğunun her bir köşesinden, Avrupa’dan gelen konukların gültücü şenliği.. daha da dışarıda kendi halinde insanlar;yüzlerce yıllık bir iklimden bugüne düşmüş geçmişin sükunlu çehrelerinden birer akis sanki.
Gündüzün hükmü kalktığı vakit;
Karanlık, dünya malını örter, dil susar,
Ses kalabalığı uyku âleminde son bulur.
Gönül ışığını yakar, açılır mânâ âlemi.
İşte o dem kalp döker sırrını.
Gözünün gördüğü kadarıyla yaşayanlar;
Kalbinin sözünü nasıl işitsin?
Baktığının ötesinde başlar görmek;
Bizim de geceyi sevmemiz bundandır.
Sayfa 72
Gündüzün hükmü kalktığı vakit; karanlık, dünya malını örter, dil susar, ses kalabalığı uyku aleminde son bulur. Gönül ışığını yakar, açılır mana alemi. İşte o dem kalp döker sırrını.
Bizimde geceyi sevmemiz bundandır...
_Tanrı, ilk ateisttir. E. Hubbard
_Din, gönüllü köleliktir. Herzen
_Burada bir ateist yatıyor. Giyinip kuşanmış hazır, ama gidecek bir yeri yok; ne cennet ne de cehennem. Mezar taşı
_Çürümüş bedenimden çiçekler çıkacak ve ben de onların içinde olacağım. E. Mumch
_Bir zamanlar ateist olmak istemiştim. Artık vazgeçiyorum. Adamların tatili yok! H.
Sanat Felsefesi, Estetik, Schiller, Ressamlar
_Alçak bir takım ihtiyaçların tatmini için kullanılan yetenek, güya artistik bir şekil verir kirli bir muhtevaya. Sanatçı, zayıflık ve kötülükle insanları aldatır ve kendilerini aldatmalarını kolaylaştırır. Sahtekârdır çünkü manevî susuzluklarını temiz bir kaynaktan doyurduklarına ikna eder onları. Sanat’ın nimetinden mahrum kalınan böyle zamanlar
Yeryüzü ayetleri
güneş soğuduğunda
bereket yeryüzünden uçup gitti
ve çayırlar kurudu ovalarda
ve balıklar kurudu denizlerde
ve toprak ölülerini
kabul etmez oldu
Sayfa 79Kitabı okudu
