5. Perde, 1. Sahne
Niteliği değil, emeği değerlendirir soylu düşünce.
Sayfa 81 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
"Bir âşık olup biteni değil, görmek istediğini görür. Aşığın kanatları vardır ama gözleri kördür. Yoluna çıkanlara aldırış etmeden aceleyle kafasına estiği yere kanat açar. İşte bu yüzden aşkı çocuğa benzetirler."
Bir Yaz Gecesi Rüyası, William Shakespeare
"Aşkı insanı gitmeye zorlarsa, neden kalsın ki?"
William Shakespeare, Bir Yaz Gecesi Rüyası
İnsanları korumak, onları bazı şeylerden uzak tutmak her zaman olası değildir. İnsan er ya da geç olaylarla yüzleşmek zorundadır. Dolayısıyla ne kadar erken olursa o kadar iyi.
Cıvıl cıvıldı gözleri
Yenı dağılmış bir likokul glbi
**
Bir de bigün baktım gökyüzüne bi bayram gecesi
Bi kestane fişeği açmış yedi rengimde
Yağıyorum çocukların üstüne
***
Sayfa 11 - Papirüs YayınlarıKitabı okudu
Benim yeğlediklerim, ilk sayfadan başlayarak insanda huzursuzluk yaratan romanlardır…
çektiği yalnızlığı doymak bilmeyen okuma tutkusuyla dindiriyor…
Deprem Çocukları
“Şimdi evsiz kalmış çocuklar gibiyim.”
Hayat bir anda karanlıkta bırakıverdi onları, bir anda…
Gözlerindeki çaresizlik ve belki de kimsesizlik o kadar yürek yakıcı ki anlatılmaz, anlatılamaz. Dün koşturduğu sokaklar gecenin karanlığına gömüldü ve sabahlara kimsesizlikle uyandılar. Bazıları ise uyanamadı…
Bir günlük kabul ettiler acılarını, hakkın takdirini bağırlarına basıp hiçbir şey olmamış gibi. Oyunlar oynadılar harabelerin manzarasında.
Yağ yağmur yağ! Deprem gecesi yıkadığın acıların izi geçer mi sanıyorsun? Çocukların gözyaşları senden kudretli ki ağlamazlar. Sele kapılmasın kimse diye gülerler acılara. Şimdi minnacık gözleri suların dolduğu yardım çadırlarının aralığında, güneşin doğuşunu izlerler yeni günün umuduyla. Her gelen ya da gelmesi istenen yardımın umuduyla…
Ve sen! Sıcak evinde sıcak yemeğini yerken, rahat yatağında sevdiklerinle uyurken vicdanın nasıl sızlamaz deprem çocukları şefkate açken… Görmek istemiyorsun, duymuyorsun söyle der mi kalp ben böyle iyiyim?
Bu duygusuz dünyanın duygusuz düzeninde yüreğim; onlar kadar enkaz, kimsesiz, çaresiz…
Deprem çocuğu aslında der ki; Açlıktan, evsizlikten değil korkum, sarılırsan kaybettiklerimi hatırlar ağlarım. Yine de sarıl biraz güler gibiyim, gelmez uykum.
Bense şimdi evsiz kalmış çocuklar gibiyim. 
Adil Güneş
Olaylara uzaktan bakmak ve onları geçmiş bir şey gibi anlatmak da bir hazdır.