İnsanın her rengini anlatmaya ve en aydınlık tarafa davet etmeye kendini adayan Şems şöyle der:
“İnsanların bazıları karanlıktır. Onlara da nur yağar ama onların gözleri bu nurun oluşturduğu umut ipini tutup da aydınlığa ulaşmalarına kapalıdır. Onlar karanlıktadır. İnsan sayısız kitap okusa da Allaha ulaşması mümkün olmaz. Çünkü birçok insan başka insanlarla birlikte yaşadıkları halde birbirini gerçekten tanımaz. Birbirini her gün görüp de tanımayanlar için Onu anlamak ve tanımak nasıl mümkün olacaktır? Birisinden nasip alabilmek için ona, gönül gözü ile bakabilmek gerekir. İşte sizi de tanımaları için gönül gözünüzün açık olması gerekir ”
Sayfa 18 - Destek YayınlarıKitabı okuyor
Eskiden kahır çekmeye tahammül saygı demişler hadi ordan gerçekten
“Kadın: “Bak Muslu,” diyordu, “beni alırken, seni kuşsütüyle beslerim dediydin. Aylarca, yıllarca yolumu beklediydin. Babam beni sana vermiyordu. Muslu, ben babamı, evimi barkımı, kardeşlerimi kodum, sana geldim. On beş yıl oldu anamın babamın yüzünü görmedim. Anam babam sensin, dedim. On beş yılın adı var, Muslu on beş yıldır sen av peşinde gezdin, çifti ben sürdüm, harmanı ben dövdüm, pazara götürüp ben sattım. Sen, on beş yıldır elini ılıktan soğuğa vurmadın. Her kahrı ben çektim. Bak, Muslu, şu ağarmış saçlarıma bak, ben böyle mi olacaktım bu yaşta? Bir güne bir gün de seni koyup gitmek aklıma gelmedi. Kış gecelerinde sen ördek peşindeyken, bir batağa saplanır kalır deyi gözüme uyku girmedi. Sabahlara dek göz kırpmadan seni düşündüm, senin için ağladım... Ya Muslu, Süleymanım öldü. Ölüsünde bile bulunmadın. Dervişim öldü, mezarını bile kazmadın. Tüfeğini aldın, çocuğun ölüsü daha yatakta soğumadan, ava gittin. Gene bağrıma taş bastım. Muslunun canı sıkılmasın deyi bir gün olup bunları yüzüne vurmadım. Muslu, çocuk ölüyor. Uyan, Muslu! Uyan da bana söyle. Ne yapayım, Muslu?”
YKY- e kitapKitabı okuyor
umarım iyilerdir.
bugün yılın son günü. bu son günde yoksun. ben bu seneyi de beraber kapatırız diye düşünmüştüm. yine hayatımda olursun ve aramız iyi olur diye düşünürdüm. nasıl oldu, nasıl bu hale geldik bilmiyorum. bu beni çok üzüyor. seni çok seviyorum ben. bunu hep dile getirirdim, biliyorsun. ben senin hiç kötülüğünü istemedim, hep en iyisi seninle olsun
Fakat benim için, gerçekten zihnin en derin bodrum katlarına, gecenin düşüp de tekrar kalktığı (buna gün mü deniyordu yoksa?) yerlere inmek, Fontaine Sokağı'na, İki Maske Tiyatrosu'na (daha sonra yerine bir kabare yapıldıydı) dönmek demekti.
Sayfa 36Kitabı okuyor
" Sanatçı diyor ki:
' Senin kusursuz kusurlarını seviyorum. hem de tüm benliğimle. '
" Zaten olay da bu bence. Uzun ilişkilerin sırrını söyleyeyim mi sana?
Birbirini tamamlamak yetmez. Birbirini tamamıyla kabul etmek gerek. Ancak o zaman gerçekten ve derinden severek uzun ilişkilere başlayabilirsin. Bu olmazsa, kusursuz kusurlarını sevemezsen, bir adım bile ileriye gidemez o ilişki. "
-Ozan-
“Ona aşık mıydın?”
“Evet,” dedim basitçe. James’le ben, birbirimize Gwendolyn’ın bir zamanlar bahsettiği pervasız tutkuları yaşatmıştık; neşe, öfke, arzu, çaresizlik. Bütün yaşananlardan sonra, bu gerçekten o kadar tuhaf mıydı? Artık buna ne şaşırıyordum ne de bundan utanıyordum. “Evet, öyleydim.” Gerçeğin tamamı bu değildi. Gerçek şu ki ona hala aşıktım.
B.... vardı Ahmet Erhan okuyacak.
Kitapları gündüz kitapları, gece kitapları diye ikiye ayırmaya orada başladım," ... "Gerçekten de, gündüz okunsun diye yazılmış kitaplar vardır, bir de sadece geceleri okunabilecek olanlar."
Gerçekten de en güzel hediye kitapmış. Meğer onlar benim en sadık dostlarımmış.
Sayfa 71
🍻 Yanlış anlaşıldığını sanan bir yanlış anlama aslında yanlış anlaşıldığını düşündüğü konuda gerçekten ne düşündüğünü de ifşa eden bir yanlış anlama olup biz buna lapsus döngüsü veya fırtınasına kapılma der; bu gecenin dolunay kandili olması şerefine içeriz..
448 syf.
·
Puan vermedi
Gerçekten de hissettiğim gibi miyim, yoksa sadece öyle olduğumu mu sanıyorum. Kendi dramalarımın bir kahramanıyım.
Beyin dediğimiz şey, gerçekten de son derece gizemli bir organ, diye düşündüm, başımı pencereden içeri çekerken. Ona bu kadar bel bağlamış olmamıza rağmen, onun hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyoruz. Bedenim belli nedenlerden dolayı gerilimler yaşarken, neden beynimde de birtakım kopmaların olduğunu hissediyor ve birtakım itiraz sesleri duyuyorum, diye sordum kendime. 'Zihnin bütünlüğü' derken ne demek istiyoruz, diye uzun uzun düşündüm, zira zihin denen şey gerçekten de herhangi bir anda ve herhangi bir noktada öylesine büyük bir odaklanma gücüne sahip olabiliyor ki, insan ister istemez onun tek bir varoluş hali olamaz diye düşünüyor.
