Geworfenheit
"Atıldık aralarına kurbanlık koyun gibi
Düşünceyle ya da sözle
Hangi suçu işledik
Ne düşünmek isterim ne de bilmek diyorsun
Varolmadan yaşamayı
Direnmeden yaşamayı biri öğretsin diyorsun "
Ahaha.- Geworfenheit -
"İnsan yaşadığı yere benzer" şair sözü imiş, bizde insan yaşadığı yeri kendine benzetirmiş. Sular kirlenir, coşkunluğunu bırakır, yeşil, taşa kıraça dönermiş. Bunca sene,bunca yüzyıl nerden geldik, nerden bittik, aslımız ne neslimiz ne diye kıvraşanlar Heidegger'in atma, fırlatma teorisi ile soba gerisinde, kalorifer altında mayalanmış hamur gibi gevşeyip rahatlamışlar.Sanki kimseyi Allah yaratmamış da Heidegger fırlatmış.Herkes mi bu kadar fırlamaymış."
Sayfa 108Kitabı okudu
Godot'yu Beklerken
Heidegger'in 'Geworfenheit' -insanın evrene fırlatılmışlığı- düşüncesi üstüne temellendirilen oyunda Vladimir'in Godot'yu bekleme süreci içinde ortaya koyduğu iki temel düşünsel eylem vardır. İlki insanın 'varoluş'unun bir anlam taşıyıp taşımadığı, insanın 'ben' diyebileceği bir 'öz'e sahip olup olmadığıdır; ikincisiyse insan için 'kurtuluş' olasılığının bulunup bulunmadığıdır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Geworfenheit
"Bu kadar dağılmam kendimi şimdi
bu dünyaya fırlatılmış gibi hissetmem, bundan."
Sayfa 21Kitabı okudu
Geworfenheit
"Uzun zamandır boşluğu hissediyordum, ama kendimi boşluğa fırlatmaya yanaşmıyordum."
Sayfa 13Kitabı okudu
Geworfenheit.
"Neresinden tutacaklar bu ülke üzerine tepeden kabusların en büyüğü olarak inen, çöken yaşamı? Daha genç kuşaklar neresinden tutacak?"
Sayfa 104Kitabı okudu
Hakikatle bir hesaplaşma mıydı kendilerince!
"Filozof, çağının kötü vicdanı olmalıdır; ama bunun için onun çağın en iyi bilgisini edinmesi gerekir" diyen Nietzsche'nin bir izleyicisi olarak Heidegger şunu söyler:
"İnsanın ölümden duyduğu bilinçli ıstıraptaki mahzunluğundan ve çaresizliğinden ya da - bu dünyaya atılmışlığından/ fırlatılmışlığından (geworfenheit) dolayı anlamsızlık duygusu (reddedilme, dışlanma, atılma duygusu) içinde olduğundan söz edebiliriz."
Sayfa 79 - Sentez Yayınları
Fakat okurun dikkatini, Heidegger'in insan varoluşunu «varlığın - içine- atılmışlık> (Geworfenheit ins Dasein) olarak betimlemesine çekmekten kendimi alamıyorum. Bireyin varlıkbilimsel yalnızlığını daha iyi hatırlatan başka bir tanım kolay kolay düşünülemez. İnsan «varlığa atılmış»tır. Bu sadece insanın yapısından ötürü kendi dışındaki nesneler ve kişilerle ilişki kuramayacağı değil, aynı zamanda insan varoluşunun kökeninin ve
amacının da belirlenemeyeceği anlamına gelir. Böyle tasarlanan insan tarih-dışı bir varlıktır.
