Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
GA
GA
@gizemmarabacii
Psikolojik Danışman
88 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Son zamanlarda okuduğum en iyi kitaptı diyebilirim. Kitabın seveni olduğu kadar sevmeyeni de çok. Neden sevilmedi ve eleştiriliyor anlayabiliyorsunuz.
On altı yaşında çok şeyden belki de her şeyden nefret eden bir çocuğun gözünden okul ve hayata dair bilgiler ediniyoruz. Kaba bir üslup kullanıyor karakterimiz, olduğu gibi konuştuğunu ve kendi olduğunu düşündürtüyor. Ergenliğin vermiş olduğu o tavrı görüyorsunuz her sayfada. Aile bağları, yaşama ve insanlara karşı duyduğu öfke fazlasıyla içinize işliyor. Çok edebi bir haz vermiyor kitap ancak hayatın öyle içinde ki sizi kendine çekiyor.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Şiir için birikim gerektiğini düşünürdüm hep, şiiri sevmeye ve okumaya da Ahmed Arif ile başlamış oldum.
Her sayfasını paylaşmak istiyor insan. Bilinsin, okunsun ve anlaşılsın diye. Alıp götürüyor memlekete, acıya, öfkeye, hüzne ve gerçeklere. Binbir duygunun içinde anlıyoruz, buluyoruz kendimizi. Anlıyor olduğumu düşünseydim eğer çok şey yazardım belki de kitap hakkında ancak hakkını veremem hiçbir şekilde. Bu nedenle en bilindik ve sevdiğim şiirleri bırakıyorum buraya.
-Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden
-Ay Karanlık
-Unutamadığım
-Hasretinden Prangalar Eskittim
-Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebenin Ninnisi.
Yazarından dolayı çok fazla önyargı var ne yazık ki. Her kitabın yazarından ve siyasetten bağımsız değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Kitaba başladığınız anda bir daha elinizden bırakmak istemiyorsunuz, isteseniz de bırakamıyorsunuz zaten. Açık bir anlatımı var, olay örgüsü, karakterler ve roman içinde verdiği mesajlar oldukça güzel. Bunların yanında Cesur Yeni Dünya kitabından örnekler görmek de oldukça mutlu etti doğrusu beni. Sonunu gözlerim dolarak okudum.
“Hayat Hep Yarımdır” öncesi Leylan (Serap)‘ı sanırım bize bırakmış yazar. Her ne kadar sonunu bilmek istesem de kitapta da sık sık vurgulandığı gibi hayat hep yarımdır…
Okur Takip Önerileri
Beklentimin üzerine çıkan bir kitap oldu.
Dört ana kısımdan oluşuyor. İlk kısım olarak kendimizi tanımak ve bağlanma stilimizin farkına varmak üzerine yazılmış ve bize bir envanter sunuyor. Bağlanma stilimizi öğrenmemiz için yollar gösteriyor. İkinci bölüm hayattan örneklerle bağlanma stillerini açıklıyor. Davranış kalıpları, rutinler, bağlanma stilinin kalıp cümleleri sayılacak kesitler yer alıyor. Böylece sadece teorik bilgi ile kalmayıp pratikte neler ile karşılaştığımızı gözler önüne seriyor. Böylece bağlanma stillerini anlamamızı ve hayata entegre etmemizi kolaylaştırıyor. Üçüncü kısım iç içe geçen bağlanma stillerini anlatmamıza yardımcı oluyor. Son bölüm ise hangi bağlanma stiline sahip olursak olalım etkin iletişime vurgu yapıyor.
Güvenli, kaygılı ya da kaçınan… Her birimizin ilişkilerde farklı ihtiyaçları var. Bunları görmezden geldiğimiz, fark edemediğimiz sürece yürüdüğümüz yolun olduğundan daha fazla yokuş olma ihtimali çok yüksek. Kitap bu ihtiyaçların altında ezilmememize, utanmamamıza, etkin ve açık iletişim ile ihtiyacımızı iletmemize yardımcı oluyor. Farklı bakış açıları, farkındalık ve değişim için kapı aralıyor.
Tavsiye üzerine okumaya başladığım bir kitap kendileri. İlk bölümdeki yazarlar ile ilgili olan alanı bu kadar kötü beklemiyordum açıkçası, yüzeysel bir anlatım olmuş (en azından benim için). Kitabın ilerleyen bölümleri ise gerçekten başarılı bir şekilde kaleme alınmış. Kitap sizi düşünmeye, sorgulamaya ve fark etmeye teşvik ediyor.
Çocukluğunda istismara ve ihmale maruz kalmış ve bunun az ya da çok bilincinde olan bireylerin kendini okuduğunu düşünebileceği bir kitap. Hatta yazarın da bahsettiği gibi okudukça ve fark ettikçe o somatik belirtiler, hastalıklar kendini gösterebiliyor. 145-148 arası ise beni ayrıca etkileyen sayfalar oldu.
Üç ana kısma ayrılan kitap Doğan hocanın diğer kitaplarında olduğu gibi Arif Bey ile karşılıklı yapmış olduğu sohbetler ile ilerliyor. Mış gibi ne demek ve mış gibiliğin yaşamın farklı alanlarında toplumdaki yansımalarının ele alındığı eşsiz bir kaynak olduğu söylenebilir.
Altını üstünü çizdiğim ve burada paylaşamadığım birçok satırı, paragrafı olan bir kitap. Kitabın büyüsüne kapılmamak mümkün değil diye düşünüyorum. Bireyde kendine ve topluma yönelik büyük farkındalıklar yaratıyor. Okudukça fikirlerinizin ve bakış açınızın değişeceğini düşünüyorum, en azından bende öyle bir etki yarattı. Günlük yaşamda mış gibi bir davranış sergilediğimde bunu fark edip 'mış gibi bir ilişki oldu' vb. cümleler kuruyorum.
Beni derinden etkileyen sayfaları da paylaşmak istiyorum burada.
54-57. sayfalar arasında eğitim, 109-111. sayfalar arasında çevre ve doğa bilinci (Kızılderili ve toprak satımı konusu işlenmiş), 137-139. sayfalar ve 148-151. sayfalar arasında yargıda eşitlik (güçlülerin daha eşit olması durumu), 317-319. sayfalar arasında insan ilişkileri (yalana başvurma, sınırlar, bireyselleşme kavramları üzerinde durulmuş) ve son olarak da 147. sayfada varoluş ve yaşam başlığı çarpıcı örneklerle -tüm gerçekliği ile- gözler önüne seriliyor.
Kitap travmayı beden, beyin ve zihin temelli ele alıyor. Tssb tanısının tarihsel gelişimi, ilaç tedavileri, tssb nörolojik temelleri ve yeni gelişen yaklaşımlar anlatılıyor.
Başta çok akademik yani alan kitabı gibi gelse de hayattan verilen örnekler ile kitaba canlılık getirilmiş.
Kitapta beni şaşırtan durumların başında ise Türkiye dışındaki ülkelerin istatistiksel verileri oldu. Özellikle çocukluk çağında görülen istismar ve ihmal vakalarının yaygın olması oldukça beklenmedik bir durumdu benim için. Bu bağlamda bu veriler de dünyaya bakışımızı genişleterek bize farklı çerçevelerden bakma fırsatı sunuyor.
Kitabın son bölümü ise genel çerçevenin dışında iyileşmeye giden yollar üzerinde duruyor. Benim için en can alıcı noktalardan birini oluşturuyor. Nedenleri biliyoruz, süreci biliyoruz ancak konu çözüme gelince yanlış uygulamalar ve tedaviler uygulayabiliyoruz. Bu bölüm bunun için alternatifler de sunuyor.
Genel hatları ile bir yorum yapacak olursam özellikle alanın içerisinde bulunan herkesin okuması hatta iki, üç kez okuması; gerekli yerlerde dönüp dönüp yardım alması gereken bir kitap niteliğinde.
Panik atakla başlayan kitap bize bundan çok daha fazlasını sunuyor. Akıcı, öz bir anlatımı var. Hayatın içinden örnekler ile Karar ve Kabul Terapisi yolundaki süreci yazar onunla birlikte yaşamamızı sağlıyor. Kitap beş ana bölümden oluşmuş. Bunlardan ilki, panik atakların ve zihnin ele alındığı Deneyimsel Kaçınma bölümü. İkincisi, bize
Öncelikle kitabı daha önce bitirsem de ancak buraya yazmaya zaman bulabildim. Nihan kaya İyi Toplum Yoktur kitabında özellikle farkında olmadığımız yaşamın içerisinde hayatımızın rutini haline gelmiş olan ancak kadın, erkek, çocuk üzerine olan kalıplaşmış yanlış düşüncelere değiniyor. Anlatımını ve kitapta yer vermiş olduğu bilgiler yeterli, yerinde verilmiş ancak uygulamada zor yer bulabilecek düşünceler de var kitapta.
Ebeveynlerin yaptıkları kadar yapmadıkları da can yakıyor. Özellikle yapmadıklarını fark etmek ve bunu kabullenmek daha zorlu bir süreç oluyor.
Kitapta boşluk hissi, ebeveyn türleri ve ihmal edilen çocuklarda görülen sorunlara yer verilmiş. Bunun yanı sıra ihmal edilmiş bireyler için değişimin nasıl gerçekleşebileceğine değinilmiş ve değişim tabloları oluşturulmuş.
Kitap güzel ancak çok iyi olduğunu söyleyemem. Bu konuda okunacak daha akıcı kitaplar var. Kitapta verilen örnekler de çok açık ve anlaşılır gelmedi ne yazık ki bana.
Kitabın artısı ve kitabı diğerlerinden ayıran ise terapistler için de bir bölüme yer vermiş olması.
Zor bir ailede büyümek toplumumuzda sıkça gördüğümüz bir durum. "Kızını dövmeyen dizini döver" sözü buna en güzel örnektir. Kitap bize toksik anne ve babaların çocukları üzerinde şimdi ve gelecek zamandaki etkilerini anlatıyor. Çoğu yazılana katılmak ile birlikte kitapta anne ve babanın çok fazla suçladığını düşünüyorum. Mağdur olan çocuğun anne ve babasını suçlaması yaşamış olduğu travmaların üstesinden gelmesini, bunun için çabalama isteğini baltalayabilir diye düşünüyorum. Zor ailelerde yaşamak elimizde değil ancak bunun sonuçlarını, bizde bıraktıklarını değiştirmek elimizde.
edit: Kitaptaki suçlamaların asıl nedeni toksik anne ve babaya duyulan bastırılmış öfkenin ve acının ortaya çıkmasını, boşaltımı sağlamak ve iyileşmeye adım atmak imiş. Bunu kitabın ikinci kısmı olan 'Hayatınızı geri kazanmanın yolları'nda net olarak görebiliyoruz.
Kitabın içerisinde yedi ayrı vaka var diyebilirim, yedi ayrı hikaye ve bunlar aslında bakılırsa kurgu. Kurgu olması önyargı oluşturmuş olsa da okudukça verilen hikayelerin aslında ne kadar hayatın içinden olduğunu anlıyorsunuz. Aslında o hikayeler sizsiniz, benim, biziz.
Bağlanma sorunları, aldatma ve aldatılma, partnere bağlı ortaya çıkan yeme ve yememe durumu, manipülasyonlar, aşkın ve seksin aynı kişide yaşanmaması, toplumsal kalıplar, sanat terapisi ve kendini bulamamış hayatlar anlatılıyor kitapta. Ve bu hayatların nasıl değişim gösterdiğine değiniliyor.
Evet yetiştirilme tarzımız, geçmişimiz, yerleşmiş duygu ve düşüncelerimiz yetişkin biz üzerinde oldukça etkili ve bu kaçınılmaz bir şekilde ilişkilerimize de yansıyor ancak bu bir çıkmaz değil. Farkındalık ile başlayan iyileşme süreci her zaman mümkün yeterki hazır ve istekli olalım.
Son olarak ben bir psikolojik danışmanım ve bu kitap içerisindeki değişimlere hayran oldum, her zaman da hayran bir şekilde tekrar tekrar okuyacağım.
Ah, Dibs, Bayan A ve hayat. Bildiğimiz milyonlarca şey var teoride, peki ya bunun gerçek yaşama yansıması? Bu kitap bu yansımayı gösteriyor bize. Hayatın teorilerden farkı olduğunu. Bir çocuğa verdiğimiz tepkilerin ne kadar önemli olduğunu gözler önüne seriyor kitap, basit bir tekrar dediğimiz tepkilerin bile belki de.
Her zaman ailenin çocuk üzerinde çok fazla ve genellikle geri döndürülemez etkileri olduğunu düşünmüşümdür. Oysa Dibs tüm bu düşünceyi yerle bir eden bir karakter olarak çıktı karşıma. Fırsat verildiğinde çok farklı olabilir her şey sadece fırsat verildiğinde. Fırsat verelim çocuklara kendileri olabilmeleri için, mutlu ve mutsuz olabilmeleri için, kendi seçimlerini yapabilmeleri için, sevebilmeleri için yaşamı.
Sevgiyle kalın.
