Bir silgi gibi tükendim ben . Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkep le yazmışlar oysa . Ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım.
" yatağımın karşısında bir pencere var . Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde ? Bir gün duvara resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimsede uyarmadı beni . İşte sonunda anlamsız biri oldum . İşte sonum geldi . Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. "