Dikkat çekme çabası. Acizlik. Kendini üstün görme. Günümüzde, sosyal medyanın da etkisiyle bu tip insanların sayısı oldukça arttı. Sokaklar, kafeler, kütüphaneler, fakülteler böyle insanlarla dolup taşmış durumda. Şöyle ki insanlar olduğu gibi davranmak yerine; daha mutlu, daha zengin, daha güçlü görünmek için yaşantılarını maddeye bağımlı hale getirip yaşamın kendisini ıskalıyorlar. Hayatlarımızın amacını unutuyoruz. Niçin yaratıldık diye kendimize sormuyoruz. Sorsak da amacına uygun yaşamak için çaba sarf etmiyoruz.
Her kesimden insanın ortak sorunu bu. Hani sürekli ayrışıyoruz ya ufak tefek her şeyde, bu konuda gerçekten ortak paydada buluşmuş durumdayız. İşte bu kitabın kahramanı Madame de Prie de öyle birisi. Bir yalanı yaşayan aciz bir kadın. Elinden oyuncakları gidince zırlamaya başlıyor ve en sonunda yalan hayatına son verip bu dünyayı terk ediyor.
Zweig, başlık olarak "Bir Çöküşün Öyküsü" başlığını seçmiş ama bana kalırsa bu doğru bir isim değil. Çünkü Madame De Prie, elindekileri kaybetmeden önce de zaten çökmüş bir kadındı. İbret alınabilecek bir öykü.
