Edebiyatımızın gamlı prensesi bu kitabıyla sevgisizliğin ne kadar dondurucu bir soğukluk olduğunu iliklerime kadar hissettirdi. Birbirini sevmeyen anne-babasinda gördüğü o soğukluk, sobalı evde büyüyen bir çocuklukla birleşmiş. Bu ilk kısımlarda kendi çocukluğuma gittiğimi yadsıyamayacağım.
Hiç ısınmayan ayaklarıyla yatağa giren çocukların, soba çevresine asılmış çamaşır-is karışımı kokuların, çizgili pijamalı babaların, hep kavga eden komşuların, yağmurlu günlerin ardından sinir hastalığına yuvarlanan bir kadının hikayesi bu.
O kadar cesur bir kadın ki, cinsellik tabu değil onda. Sevmek, sevilmek isteği tüm bedenini sarıp titretiyor Tezer'i. Sevmediği halde "evet" dediği evlilikleri, adını vermediği erkeklere olan arzusu, tutkulu birleşmeleri, akıl hastanesinde izlenen "Guguk Kuşu" filmi, hastanedeki kabus gibi günleri anlatışı kendisine hayran bıraktırıyor.
Sansürsüz bir anlatım ile Kurtlarla Koşan Kadınlar'ın öncüsü olacak bir kadın var karşınızda. İçinde bulunduğu toplumda gülmek bile kadına yasaklanmak istenirken, o kahkaha atmak istemiş. Tabii ki sonuç, akıl hastanesi olmuş. Deliye kimse inanmaz nasılsa diyerek hastane çalışanlarının yaptıkları ise tüyler ürpertici.
Sırf oradan kurtulmak için iyileşen cesur ve güçlü kadına sevgilerimi sunuyorum, huzur içinde yatsın.
