Gülümsə. Onda arzular müəmma olmaqdan çıxacaq. İnsan sirli bir dəfinə kimi anlaşılmaz olmayacaq. Hər kəsə faydası dəyəcək.
Sayfa 200 - Xan NəşriyyatıKitabı okudu
Güləndə daha yaraşıqlı görünürsən. Ona görə də belə qaşqabaq tökmə,sadəcə gülümsə. Gülümsəmək də pulla deyil ki?!
Sayfa 180Kitabı okudu
Bu sevgidən sən qorxursan eybi yox,
Mən sevərəm ikimizin yerinə.
Bu eşq üçün bir gün dara çəksələr
Mən gedərəm ikimizin yerinə...
.......................................
Taleyimdə son açılan gülümsən,
Süzüb qara gözlərini gülümsə,
Bu sevginin sonu əgər ölümsə
Mən ölərəm ikimizin yerinə.
Nəsə elə...
Kompyuter yanında kaktus kimisənsə
çoxdandı,
telefonun susursa
Graham Bellin səsiylə,
teleseriallar ağlada bilmirsə daha,
saatlı bomba ürəyiylə döyünürsə
divar saatında vaxt,
darıxma, sıxılma, üzülmə…
“Qürurla addımla, geniş və şən gülümsə, qoy onlar sənin nəyə belə sevindiyindən çaşbaş qalsınlar.”
Sayfa 338 - Qanun NəşriyyatıKitabı okudu
Güclü insanların iki əhəmiyyətli bacarığı var- sakitlik və təbəssüm.Onların uğurunun düsturu sadədir;problemlə qarşılaşdığın zaman sakit ol,həll etmək üçün isə gülümsə..
Sayfa 36Kitabı okudu
Olmaq istəmədiyin bir şey olmaq, birlikdə olmaq istəmədiyin bir adamla olmaq, etmək istəmədiyin bir şeyi etmək bütün bədbəxtliklərin təməlidir. Cəmiyyət bir tərəfdən hər kəsi bədbəxt edir, eyni cəmiyyət digər tərəfdən isə bu bədbəxtliyi - ən azından ictimai və açıq şəkildə göstərməməyini tələb edir. Bu sənin şəxsi məsələndir. Amma onlar yaradıblar! Bu əslində ictimai bir məsələdir, özəl deyil. Səni bədbəxt günə qoyan bu cəmiyyət sonda sənə belə deyir: "Sənin bədbəxtliyin sənə aiddir. Buna görə də çölə çıxdıqda gülümsə. Qəmgin üzünü heç kimə göstərmə”. Bunu etika, tərbiyə, mədəniyyət adlandırırlar. Amma bəsit şəkildə desək, bu ikiüzlülükdür.
Yeni Hayat"taki toplumsal mozayiğin bir parçası da, kasaba alanlarındaki heykellerle (YH.5, 74, 100, 181) metafor düzleminde dile getirilen içi boşalmış bir Atatürkçülüktür. Tüketim toplumunun maddeler cangılında oklarını bir bir yitirmekte olan Kemalizmin bu durumu, "Cumhuriyet, Atatürk, damga pulu havası" (YH. 100) sözünde vurgulanır, "kendini içkiye vermiş meyhane kalabalığına Cumhuriyet'i emanet etmiş olmanın güveniyle gülüms[eyen]" (YH.211) Atatürk fotoğrafında taşlamaya dönüşür ve "Atatürk heykeline sıçan güvercinleri[n) ayıpla[ndığı] " (YH. 181) bölümde ise sarkastik bir renk alır.
Sayfa 243Kitabı okudu
