Zihin Toparlamaca
Bel fıtığı ameliyatımın üzerinden bir ay geçti. Zannettiğimden, beklediğimden daha yavaş olsa da bedenen toparlanırken zihnen de toparlanmam gerekiyor, diyerek kitabın kapağı açıldı. Aslında bir diğer sebep de; arada bir gelen, acaba fıtık tekrarladı mı, ameliyat başarısız mı oldu, diye beni siterese sokan ağrılarımın olmadığı zamanlarda, oturmam
Biz yalnızlar çok iyi biliriz. Yapayalnız hissettiğimiz bir anda biri girer hayatımıza. Aha! deriz, işte geldi. Daha ilk dakikada içimize bir şeyler doğar, sanki bir umut hüzmesi, sanki güzel bir koku yayılır hücrelerimize sadece içten duyulan. Herkes için olmaz bu. Sadece bazı kişiler geldiğinde hissederiz bunu, siz kimlerden bahsettiğimi çok iyi biliyorsunuz. Aklınızda bir isim oluştu bile. Evet diyorsunuz değil mi, o geldiğinde duymuştum içimde o güzel kokuyu, karnımda umut hissetmiştim. İnsan, elindekileri tutabilen bir varlık değil maalesef. Hele de yapayalnızsan sana gelen ilk insanda öyle bir telaşa kapılıyorsun ki.
Nasıl güzel bir ifade...
❝
Beyin felce uğrasa bile insan yine yaşayabilir. İnsan aptal kalır ama, yine de yaşar. Ama yürek görevini göremez olunca, canlı varlık da ölür. Devlet yasalarla değil, yasama gücüyle yaşar.
❞
Gök kubemizi 1923 te çaldılar… Harf İnkilabı isimiyle
Kendi Gökkubemiz Yahya Kemal Merhum'dan mülhem bir ifade.
Biz Gökkubemizi nerede yitirdik, ne zaman yitirdik, nasıl yitirdik...
…bunu buna başlayalım mı…?
Bu soruyu sormak bile aslında, bu yolculuğun ilk adımlarından biri olmalı.
Çünkü birçok insan Gökkubemizi kaybettiğimizin bile farkın da değil.
Önce meseleyi doğru ortaya koymak lazım.
Canıım Sohrab, nasıl güzel yazmışsın..
Doğunca sabahları güneş, doğalım.
Uçurtalım heyecanları.
Fezâ, renk, sedâ, pencere idrâkine nem çalalım.
Oturtalım gökyüzünü iki “varlık” hecesi arasına.
Doldurup boşaltalım ciğerlerimizi sonsuzlukla.
İndirelim kırlangıcın omuzundan bilim yükünü.
Adını geri alalım buluttan,
Çınardan, sivrisinekten, yazdan.
Yağmurun ıslak ayaklarında çıkalım sevgi tepesine.
Açalım kapımızı beşere, nûra, bitkiye, börtü böceğe.
Belki de budur işimiz:
Nilüfer ile asır arasında
Gerçeğin sesi peşinde koşmak..
Sizde de oluyor mu?
Sabahları uyanırken (gündelik bilincimin zannedersem henüz %8-%10 uyandığı yakaza hali, yoksa bunları hatırlayamazdım)
Kendimi sonsuz kere sonsuz her bilginin içimde olduğu bir anda yakalıyorum.
Kainatın ilk başlangıç halinden, en sonuna kadar, her şeyi tek bir resmin içinde kolayca görüyorum.
Fakat bunlar bilgi şeklinde değil de, o idraki mananın içerisinde varlık bulmak gibi bir şey.
Yine de bu örneğini verdiğim kainat bilgisi, asıl gördüğüm anlam ve manaların yanında önemsiz çer çöpten başkası değil.
Fakat gündelik bilincim, maalesef onu dekode edip herhangi bir betimleme izah ya da kelimeye dökemiyor.
Onun da mana ve anlam önünde yapacak hiçbir şeyi yok maalesef.
Galiba bunlar ruhumun henüz bedenime geri dönmediği anlarda oluyor.
Sonra gündelik bilincim tamamen uyanıp, her şeyin üstünü kapatınca
Diğer idraki ruh bilincine kıyasla, kendimi hiçbir şey bilmeyen salak gibi hissediyorum.
Siz hayatı sevebilirsiniz, güzel bulabilirsiniz, hatta çok güzel ya da vazgeçilmez bulabilirsiniz.
Ama inanın diğer sonsuz mana alemine kıyasla, bizim eski İstanbul Yakacık çöplüğünden beter, burnunu kapatır yakınından geçmezsin.
Kadın denilen varlık Okada'nın gözünde, sadece güzel ve sevilmesi gereken bir varlıktı; hangi koşulda olursa olsun, güzelliğini ve sevecenliğini mutlaka koruyacağını düşündüren bir varlıktı.
Sayfa 15 - İthaki Yayınları Japon KlasikleriKitabı okuyor
Bir gölge varlık olan fâni güzel, aslına geri dönünce, ona gönül veren onu kaybettiği gibi, ona güzelliği veren, o nûru aksettiren Allah'ı hissedemez de, O'nu övmekten geri kalmış olur.
İnsanlar çalışırken ne kadar mesut oluyorlar! Yaratmanın hızı, onları içlerinde kavrayıp kurduğu zaman bu ölüm makinesi ne kadar güzel, ne temiz bir ahenkle işliyor! Sonra insanoğlu mesut olunca bütün varlık nasıl değişiyor, ölüme kadar her şey nasıl sevimli, can yakın oluyor, hiçbir şey kendi alın teri kadar bir insanı tatmin edemez. Çalışan insan kendi varlığında hüküm süren bir ahengi bütün kâinata nakleder. Hayatın biricik nizamı bu ahengin kendisi olmalıdır. Böyle olunca her şey değişir, peşinde koştuğumuz muvazeneyi buluruz. Şüphesiz bugünün büyük meseleleri var. Fakat hiçbiri kanla halledilemeyecek, insan ruhu kendi gerçeklerine erişene kadar bu acıyı çekecek.
BİRAZCIK SPOILER IÇERIR !
Günaydınlar güzel varlık günaydınlar 1000K kitap okurları günaydınlar