Merhaba sevgili okur,
Büyük beklentilerle başladığım ancak beklentimi karşılamayan bir kitap oldu, Kardeşimin Hikayesi. Kitabın sevenleri oldukça fazla, umarım bana kızmazlar.
Sürükleticilik ve merak unsuru açısından oldukça iyiydi. Hatta sürekli o çarpılacağım ve etkileneceğim anı heyecanla bekledim, zira yazarın yönlendirmeleri de böyleydi. Evet sonunda biraz şaşırdım ama asla etkilenmedim. Hatta bunun için mi bu kadar merakla bekledim diye düşündüm. Tahmin edilebilirdi. Çok daha iyilerini okumuştum.
Edebi anlamda, kurgunun işlenişi fena değildi, olay dizilimi de güzeldi ama dil ve üslup açısından vasattı. Evet çok açık bir anlatım vardı ama bence yavandı.
Yazar, anlatmak istediği şeyin, polisiye bir kitap olmadığını en başından okura sezdiriyor zaten ama anlatılmak istenen asıl konunun da başarılı verildiğini söyleyemem.
Yazarın Huzursuzluk kitabının yanından geçemez. Acaba hangisi önce yazıldı?
Bir de yazarımız yaşı ilerlemiş birisiyle hayli genç birisini ruhen yakınlaştırmayı seviyor galiba. Bu kişiler oldukça yakınlaşıyor ama tensel anlamda değil. Bence ilginç bir yaklaşım.
Günün sonunda sevemedim Kardeşimin Hikayesi’ni. Kötü demek haksızlık olur belki ama öyle çok da iyi değildi açıkçası.
