"(...) sadece yükseklik meselesi, her birimizin hayatta ne kadar uzağa düştüğüyle ilgili bir şey."
.
"(...)her şey son derece açık, son derece emindir, ta ki şu ya da bu sebeple -balon hareket eder, bulut dağılır, güneş açı değiştirir- görüntü tümüyle kaybolup gider, sadece bellekte kalır, anlatılacak bir anekdota dönüşür."
Bu kitapta bir şey var; anlatımını dağınık buldum, ama yine de çok sevdim. Kederin, ayrılığın somutlaması gibi bir şeydi. Kalanın somut örneğini resmedip, kendi üzerinden sunuyor yazar âdeta. İçimizdeki bütün o dile getiremediğimiz duygular yazılıp bir araya getirilse böyle bir metin elde ederdik gibime geliyor. Anlattığı ve işlediği tek şey "duygular"mış gibi...
Romanlaşan kısımdaki karakterleri bir yere bağlayamadım ancak duyguları gayet net aldım. Biraz da hayatın kendisi gibi bir kitap; kitabı bir yere bağlayamadım; ama yine de, özünü çok net aldım. Olay örgüsü değil, "duygu örgüsü" yoğunlukta olan bir kitap bence. Pratikte insan aklının almadığı ama mantık çevresinde akıl alır bir olayı konu etmiş yazar; anekdotlarıyla da bunu aktarıyor okuyucuya.
