Değiştin diyorIar. Hayır! KabuI etmiyorum. Ben kademe atIadım sadece, artık uzun uzun susabiIiyorum.
"Senin için bir sakıncası var mı?" Sesi tam kulağımın içindeydi. "Sanırım bunu sana kenara kaymanı söylemeden önce sormalıydım, değil mi?"
"Hayır," diye fısıldadım."Bir sakıncası yok."
"Güzel." Yan döndü ve bana baktığını biliyordum. Kaşık pozisyonundaydık! Fakat birbirimize dokunmuyorduk o yüzden bu sayılmazdı."Çünkü bu yatak benimkinden çok daha rahat ve benim gidesim yok."
-Sydney
Siz mi yazdınız?
“Evet.”
Hemen buracıkta mı?”
“Hayır. Uzun yıllar var ki bir şey yazmıyorum.”
“Neden?”
“Söyleyecek bir şeyim kalmadı da ondan.”
Oysa söylenecek şey, her daim vardı.
Zor olan, söylenecek kişiyi bulmaktı.
Zaman, bu hükmü doğrulayacaktı.
Aptalım. Çünkü canın ne zaman isterse o zaman geldin ve
ben hiç birinde hayır diyemedim.
"Başkaldırı birlik ister, tarihsel devrim ise tümlük. Birincisi bir 'evet'e dayanan 'hayır'dan yola çıkar, ikincisi salt yoksamadan yola çıkarak çağların sonuna atılmış bir 'evet'i yaratabilmek için bütün kölelikleri bağrına basar. Biri yaratıcıdır, öteki yoksayıcı. Birincisi gittikçe daha çok varolmak için yaratmaya adanmıştır, ikincisi gittikçe daha iyi yoksamak için üretmek zorundadır".
- Sizler biraz kısasınız.
+ Şey evet biz çocuğuz.
- Bu bir bahane değil, asla sizin kadar kısa olmadım.
+ Bir zamanlar öyleydin.
- Hayır değildim, neden mi ? Çünkü ben her zaman kafamın üstüne bir şapka koyardım. Şu minik kısa kollarınıza bakın, hiç bir yere uzanamazsınız..
İlişkide olduğunda her şey çok güzel başlıyor, tıpkı bir rüya gibi ama sonra içini bir korku kaplıyor: “Kaybetme Korkusu”
- Ya benden sıkılırsa?
- Ya beni aldatırsa?
- Ya beni eskisi kadar sevmiyosa?
Sonrasında birden rüya bitiveriyor. Sanki sevgiline bir büyü yapılmış gibi birden bire sana karşı ilgisizleşmeye başlıyor. Sana değer veren,