Hiç kimseye bir şey söyleyemiyorum. Hiç kimsenin yüzüne bana yaptığı fenalığı haykıramıyorum içimde biriken bu azaplar, kalbimi cımbızla didikliyor paramparça ediyor
hiç kimseye bir şey söyleyemiyorum. hiç kimsenin yüzüne bana yaptığı fenalığı haykıramıyorum. içimde biriken bu azaplar, kalbimi cımbızla didikliyor, paramparça ediyor.
"Umutsuzluğumu, nefretimi, hıncımı bile haykıramıyorum ..."
O zaman umudu haykır. ..
Sevinci esenliği haykır. ..
Belki bu sesine kavuşmana yardım eder .
..
Sana ihtiyacım var. Suya, havaya, ışığa bu kadar hasret çekmedim. Kafam bozuk. Seni deli gibi seviyorum. Öleceksek beraber ölelim. Hep bir kâbusu yaşıyor gibiyim. Koşamıyorum sana. Gel diye de haykıramıyorum. Koşamıyorum, vazifelerimle, şefkatimle, vicdanımla, mazimle bu coğrafyaya bağlıyım. Gel diye haykıramıyorum.
Doktorlar diyorlar ki; 'Sakın kendini üzme, tedaviler boşa gider!' Halbuki üzülmek değil, boğuluyorum. Acınacak hâldeyim. Hiç kimseye bir şey söyleyemiyorum. Hiç kimsenin yüzüne bana yaptığı fenalığı haykıramıyorum. İçimde biriken bu azaplar, kalbimi cımbızla didikliyor, paramparça ediyor.
Umutsuzluğumu, nefretimi, hıncımı bile haykıramıyorum...
O zaman umudu haykır, sevinci, esenliği haykır. Belki bu sesine kavuşmana yardım eder.
Onları nerede aramalı?
Nerede kaybettiysen orada.
Hep bir kabusu yaşıyor gibiyim.Koşamıyorum sana.Gel diye de haykıramıyorum.Koşamıyorum, vazifelerimle, şevkatimle, vicdanımla, mazimle bu coğrafyaya bağlıyım.