"Kendini hayata hazır hissediyor musun?.. Hissetmiyorum, ben daha ufağım. Hayata yeterince hazırlanmadım."
İlk defa bir kıza çıkma teklif ettiğim zaman şu yanıtı almıştım: ''Kusura bakma, kendimi henüz biriyle çıkmaya hazır hissetmiyorum...''
İtiraf edeyim, bugüne kadar duyduğum en nazik reddetme şeklidir bu.
Hazır hissetmiyormuş.
Sanki uzaya füze gönderecek.
Alt tarafı hamburgerciye gidip el ele tutuşacağız. Duran Duran dinleyip vatkalı montlarımızı göstereceğiz. Öpüşmenin bile yüz metre uzağındayız. Nesine hazır hissedeceksin?
Hem memleket işgal altındayken Kurtuluş Savaşı'na hazır mıydı atalarımız? Hatta tam aksine yorgun, yenik ve yaralıydılar. Ama Gazi Paşa'nın arkasında çıktılar yola.
Lenin'in Sovyetler'i XX. yüzyılın kaderini değiştirmeye hazır mıydı gerçekten?
Açelya 2. - Son
ASLI – On dakika oldu mu?.
KAMİL – Ne yaptın kızım içinden mi saydın?.
SELİN – Ben saydım. 10 dakika oldu Doktor Hanım.
DERİN – Neyim var?.
PSİKOLOG – Biraz tansiyonunuz yükseldi sanırım.
DERİN - Açelya! Kaçma!. Yoruldum… Sevgini hissetmiyorum, yokluğuna susuyorum. Dilim,
kalbim, gözlerim hep kurudu. Durmayacaksan kes ipimi!. Ben senin, yokluğunu
Şimdi ne okumalı
Serenad ve Benim Adım Kırmızı'dan sonra şimdi ne okumalı? Iki adet tarihi roman okuyunca bir süre kendimi tarihi kitap okumaya hazır hissetmiyorum?
49 syf.
7/10 puan verdi
Arkadaşlar uzun aradan sonra merhaba :) ölmedim buradayım. ..
Uzun zamandır kendimi hazır hissetmiyorum inceleme yazmak için. Zor geliyor, cümleler toparlanmıyor ama azıcık hatırlatayım kendimi diyorum ve bunun için Birhan Keskin'i seçiyorum =)
Birhan Keskin ile 
Fakir Kene kitabında tanıştım soyadı gibi Keskin
Duygu karmaşası bu olsa gerek.kelimelerle dans etmek
Midem bulanıyor.içimde birşeyler çarpıyor.yanaklarım ıslak aynaya bakınca gözlerim kızarmış sanki ağlamış gibiyim yalnız ben ağladığımı hissetmedim.içimde birşeyler kırılmış ve öylece orda kırık dökük darmadağınık.parmaklarımı kolumu elimi hissetmiyorum.kullanabiliyorum yalnız zorluyormuşum gibi...birşeyleri deliler gibi istiyorum. Çılgınlar gibi ulaşmak istiyorum ama elim avucum boş bomboş...
Yani diyeceğim şuki bayım bu bir sevda değil değil mi? Hani ben sevdalanmadım değil mi? İster istemez birini özlemiyorum. Kolumu kanadımı güvenimi sarsan birini sevmiyorumdur yani bu sadece bi hastalıktır. Gelip gecici bir hastalık. İki gün uyusam gecer sanırım...
....
Niye sustunuz bayım. Geçmeyecek değilmi. Bu kalıcı bir hastalık. Sevda? Ona yakalandım ne öldürür ne yaşatır..ağır be bayım çok ağır kırıldığınız, deliler gibi birine sevdalanmak çok ağır...bide o sizi sevmiyorsa ruhun bedenden çıkmasını bekleyip ama o ruhun asla bedende çıkmıyacak gibi .aa hayır hayır bu kadar büyük bir acıya henüz hazır değilim.
"Kendimi hazır hissetmiyorum. Beni anlamaya çalış..."
Zaman Kapsülü
Beklenen gün geldi çattı ve ben hala hazır hissetmiyorum kendimi. Ne yapacağım? Onca zaman sonra ya bocalarsam? Ya karıştırırsam? Ya unutursam? Ya devam edemezsem? Hayatın devam ettiğine inandırdım kendimi, ya ben devam edebiliyor muyum gerçekten? Kurtulmalıyım bu ruh halinden. Normalde böyle endişeler yaşamam pek ama bu kez farklı, burası özel,
Mayıs 2018 Etkinliği : Hikaye 31
Kadıköy - Haziran Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak
Haziran 2018 Hikaye Etkinliği
