bu dünyada bir umut öldürür insanı , bir de vicdan yarası ..
Uyku ki, bölünür bir gece vakti
Yokluğun, usulca sızar zamana
Suskunluk, buğulu bir düş misali
Pencere camından yansır odama
Bir telaş içimde, koşturur durur
Asırlık teselli, hercai sürur
Kalır elde, renk renk buruşur kurur Sonsuzluk içinde, beşere özgün
Kalmak, hece hece dünün içinde
Yol almak, rüyanın düşün peşinde
Ne kaldı desene, ne var elinde
Korkular, tutkular, emekler, küller!..
Yürürüm, sensizlik içimde hüzün
Kalır gecelerim, karanlık, üzgün
Sırra ermek için Yunus visali
Taptuk’un kapısı, yokluğa sürgün
02.04.2019
Sayfa 35 - kutlu yayıneviKitabı okudu
İnsan hercai, bir dalda durmaz bir yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeyi değil, gayeye giden yolu sever.
Sayfa 36Kitabı okudu
Elleriyle Reyyan’ın yüzünü sardı.
“Bir sevmek, bin defa ölmek demekmiş."
Fakat insan hercai, bir dalda durmaz..
Sayfa 36Kitabı okudu
Ben Kimim?
youtu.be/_YvFOYwgu2A?fea...
Ben Kimim?
Arafta kalan zavallı bir kul...
Bir oyuncak...
İçinde kin, nefret fişekleri barındıran silah...
Namluya sürülmüş mermi...
Kar altında kor ateş...
"Nasılda güzel ölüyorsun içimde"
Parçalanası kalp! Kör olası kalp!
Hala onu, o nankörü,o hercai meşrebi seviyorsun!
Hercai
çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar. her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler. fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; “biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım, kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki, bütün doğa bize ait olsun” der ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. o gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe “kardelen”, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de “hercai” denilir. işte bu yüzden hayırsız sevgiliye “hercai” diye hitap edilir...
Yeni kitabım...