Ömür
Şen günler, bir kırlangıç
Gibi vuruyor kanat.
Kederli günler, sanki
Kurulmamış bir saat.
Birinde, rüya tadı
Biri, kan içen cadı
İkisinin de adı:
Ömürden bir gün...Heyhat!
Enis Behiç Koryürek
Karanlıkları aydınlatan nur
...
Bediüzzaman Said Nursî adındaki bir bilge bir gönül adamı, İstanbul'dan Van'a giderken iki öğrencisiyle birlikte bugünkü Gürcistan'ın baş şehri olan Tiflis'e uğrar.
Tiflis o tarihlerde , Müslüman Türkleri sindirme politikası uygulayan Rus devletinin önemli bir şehridir
Said Nursî ikindi vaktinde , Tiflis'te , Şeyh Sanan tepesine çıkmış etrafı incelerken , yanına bir Rus polisi gelir.
-Neden böyle etrafa bakıyorsun, diyerek sorar.
Said Nursî de kararlı ve keskin ifadelerle :
-Medresemin (okulumun) planını yapıyorum, der.
Bir anda şaşıran Rus polis:
-Nerelisin diye müdahale eder , alaycı bir tavırla.
-Bitlisliyim
-İyi de burası Tiflis'tir , sen yanlış yerde hayal kuruyorsun.
Said Nursî o etkileyici bakışlarını Rus polisine çevirir
-Sen bilmez misin ki Tiflis, Bitlis kardeştir!
-O ne demek
-Asya' da , İslam âleminde , üç nur birbiri arkasına parlamaya başlayacaktır. Sizde de üç karanlık birbirini takip edecektir . Sizin şu baskıcı ve despot rejiminiz yıkılacak, bende gelip buraya medresemi yapacağım.
-Heyhat ! Şaşarım senin ümidine , demiştir.
-Bende şaşarım senin aklına. Bu kışın devam etmesine ihtimal verebilir misin ?
Her kışın bir baharı ben gecenin bir gündüzü vardır .
...
Heyhat! Geliniz ey ehl-i İslâm. Hep beraber ağlaşalım. Hâyır, hâyır! Gözyaşlarıyla, feryad ile tedavisi mümkün değil bu derdin...
Allah için uğraşalım.
NİHAT YAZAR
Geçip Giderken Şu Hayat
Yüklerim sırtımda kambur,
Yokuşlarda vermez rahat;
Ne zor bulunurmuş huzur,
Geçip giderken şu hayat...
Var herkesin eşi dostu,
Ben niye yalnızım? Heyhat!
Alem bana kan kusturdu,
Geçip giderken şu hayat...
Aşk züppenin, dost zenginin,
Bahtı kıyağa safahat;
Mağduruyum şer devrinin,
Geçip giderken şu hayat...
Doktor MBC
Gittin ya, kalsan ne güzel olurdu; gitmişsin neye yarar?
Sen gittin ama bak, senle ilgili olan bir şey bende; sessizlik bende. Gittin… Heyhat! Pervane’ye döndü narin yüreğim sensizliğinde.
Mevlana Celaleddin-i Rumi