TATYANA’NIN ONEGİN’E MEKTUBU
Size yazıyorum ? Daha ne denir?
Hem daha ne söyleyebilirim ki?
Şu an, biliyorum, elinizdedir
Hor görüp cezalandırmanız beni.
Bu benim mutsuz kaderimdir,
Bir damla acıyı koruyarak siz,
Elbette beni terketmezsiniz.
Susmayı tercih ettim ben önce;
İnanın: şu rezil yaşamımdan
Haberiniz olmazdı hiçbir zaman,
Bir
Heyhat! Hiç ölümde kendisini arzulayanları karşılamaya koşacak kadar merhamet mi olur?
"Yeni doğmuş bir bebek gibi uyumaya ihtiyacım var.
Görüntü yok, anı yok, düş yok...
Yeni doğmuş bir bebek gibi,
Hayata en başından, tekrar başlamak!..
Heyhat!
İmkan yok buna..."
Fakat heyhat !.. Acaba bir biçareye, gerçek ruhu olan sevgilisinin kucağında can verip de yaşamakta bulamadığı zevkle hiç değilse ölürken erişmek nasip olur mu? Felek, bu bahtiyarlığı esirgemeyecek kadar insaflı mıdır?
Sayfa 137Kitabı okudu
Bir zamanlar jöndüm. Güçlüydüm. Taşı sıkınca suyunu çıkarırdım. Heyhat! Artık birini korkutmak istediğimde “Gençliğime çok benziyorsun.” Diyorum.
Heyhat! Aşk görünüşte nazik olduğu halde
Denendiğinde ne kadar da zalim oluyor.
Sayfa 28 - Sis YayıncılıkKitabı okudu
