Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen, ben… Biz artık geçmiş zamanız.
Hayat, insana bıkınlık verecek kadar uzun değildir.
Sayfa 109
Kelimelerin tadını unutacak kadar uzun süre susarım ve birden bent yıkılır, içimde ne varsa, tuttuğum ne varsa boşaltırım, bitmez tükenmez bir gevezelik başlar; daha çenemi kapamadan pişman olmuşumdur bile.
Okur Takip Önerileri
Diğer insanlarla yakınlaşmak istemiyorum, elimden gelse hepsini unutacağım...
Sayfa 63
Her anı, ne yapmam gerektiğini düşünerek geçirdiğim için çabuk yoruldum. Bana müsaade.
Sonum geldi Olric. Kendime yeni bir önsöz yazmak istiyorum. Yeni bir dil yaratmak istiyorum. Beni kendime anlatacak bir dil.
Sayfa 541
"Baba" dedim, "ölmemişsin, ölmemişsin işte." "Bilemezsin ki bunu" dedi, "daha çok küçüksün aklın ermez ki"
Tek başıma seni özlemek çok zor. Hiç değilse sen de beni özleyerek el veremez misin?
Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
dönüp yine sana başlıyorum.
İnsanlar! Neden kaybolup gitmeme seyirci kalıyorsunuz? Benden ne kötülük gördünüz? İnsanlar, duygusuz bir telaşla kaçışıyordu. Çok zayıfladım insanlar! Belki de kaçmak istediğim bir işe farkına varmadan sürüklüyorsunuz beni. Oysa, ne kadar korkuyordum beni tutmanızdan. Ne kadar tutucu görünüyordunuz. Ne hileleriniz vardı. Ne kadar zayıf bağlarla bir arada tutuyormuşsunuz toplumu. Benim ayrılmama seyirci kalmanız ne kadar dehşet verici. Sonra, durum artık saklanamayacak bir şiddet kazanınca şaşırmış görüneceksiniz. Sahte bir şaşkınlık göstereceksiniz. Sizi hesaba katıp yola çıkanları büyük hayal kırıklığına uğratıyorsunuz. Ne diyeyim? Siz beni tanımıyorsanız, ben de sizi hiç bilmiyorum. Buna da üzülmüyorsunuz. Daha beter olun!
Sayfa 403
Kimseye yük olmamak bir ahlak dersidir; ben kimseye yük olmuyorum.
