Tanrım! Bir anlık mutluluk! Koca bir ömürde az şey mi?
Kalpsiz Nastyenka,
Talihsiz kıskanç İvan Andreyeviç,
Hesap uzmanı Yuliyan Mastakoviç,
Vicdanlı hırsız Yemelyan İlyiç,
Mutluluğu kaldıramayan zavallı Vasya.
Asla sıkılmadan okunacak, 5 farklı hikaye. Hepsininde küçük vurucu noktalar var. Benim en beğendiğim hikaye kitabın adını da alan Beyaz Geceler oldu.
İnsanın sevdiği kişiyle geçirdiği o kısa ama mutlu dakikalar seven kişiyi bir ömür mutlu etmeye yeter mi gerçekten?
Ya da gerçekten seven kişi sevdiği kişinin mutlu olması için her şeyi yapar mı? Onun mutluluğu başkasının kollarında olmak olsa bile? Sevdiğini başka kollara bırakır mı?
Talihsiz kıskanç İvanı da unutmamak lazım. Onun başına gelen pişmiş tavuğun başına gelmez gerçekten.
Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202075,5bin okunma
"Niye ıslaksın sen?"
"Yoooğ!"
"Yoğğ ne lan?"
"Beni mi takip ediyosun diye sorucan zannettim de abi.
Cevabı hazırlamışhm önceden."
"Cevabını bildiğim sorular sormam ben. Şimdi söyle
bakalım, neden takip ediyodun beni?'
"Mecnun ben abi. Mecnun Çınar. Taksici İskender'in oğlu
diye kime sorsan söyler abi."
"Bunu da hazırlamışhn di mi? Kimsin lan sen deyyus diye
sorcam sandın tabii."
"Deyyusu beklemiyodum doğrusu. O ne öyle ya, dede
küfrü gibi."
"Uzatma da cevap ver. Niye takip ediyodun beni?"
"Yalla böyle durumlarda ne yapılır bilemediğim için o
heyecanla athm kendimi denize."
"Bak gitti başa döndü. İstediğin sorudan başlayabilirsin
dediler de orada takılı mı kaldın sen aslanım?"
"Heyecan yaphm da kusura bakma abi. İlk defa bi' hırsızla
karşılaşıyorum."
"Hırsız mı? Yuh! Ayıp ama ya. Aşk olsun. Ben öyle bi' insan
mıyım?"
"Diyil misin?"
"Diyilim tabii. Performans sanatçısıyım ben."
O kadar çalmış ki, artık ona hırsız denemez, soylu denir. O yemiş, karıları, çocukları yemişler, siz yiyorsunuz, biz yiyoruz hala bitmiyor... Bu parada benim neden hakkım olmasın? Eskiden çalışmış olanların paraları bunlar, üstüne yatmayın!