TARİHİ HOŞÇAKAL LOKANTASI - NASİP adlı hikaye - Şermin YAŞAR
“Hırgür bana göre değildi, içimden küfretmeyi tercih ediyordum. Dışımdan edebilsem, otobüs şoföründen daha öncelikli hısımlarım vardı."
NasipKitabı okudu
Şu hayat neden şey ne biçim şeydi? Kimi zaman sevinçler veren, kimi zaman içimizi acılarla dolduran, kölesi olduğumuz şu hayat neyin nesiydi böyle?
Son sayfaları herkese açık bir yerde okudum. Çocuk gibi ağlamamak için kendimi zor tuttum. Zira etrafımda bi kitap karakteri için ağlamama anlam veremeyecek çok insan var. Hoşçakal yüzbaşı ERNO NEMEÇEK.
Sayfa 236Kitabı okudu
Hepimiz sosyal nezaketin gereklerinden rahatsız edici ölçüde habersiz bu tür kişiler tanımışızdır: bir sohbeti veya telefon görüşmesini ne zaman bitirmeleri gerektiğini bilmeyen, tüm hoşçakal işaretlerine ve ipuçlarına rağmen konuşmaya devam eden; başka kimseye en ufak bir ilgi göstermeyen ve lafı başka bir konuya çekme denemelerini görmezlikten gelen, konuşmaları sürekli kendileri etraflarında dönen; araya giren ya da burunlarını başkalarının özel işlerine sokarak, “fazla meraklı” davrananlar. Düzgün bir sosyal yörüngeden bu tür sapmalar ise etkileşimin temel taşlarındaki bir eksikliğe işaret etmektedir.
Güzel günler çabuk geçer
içimiz hep bir hoşçakal ülkesi.
Güzel günler çabuk geçer
İçimizde hep bir hoşçakal ülkesi.
Güzel günler hep çabuk geçer,
İçimiz hep hoşçakal ülkesi .
Benden ne istediniz bu kadar; bu kadar yanılttınız,
kandırdınız, üzdünüz, kullandınız ve attınız. Hoşçakal, senden korkuyorum şimdi. Beni biraz daha azarlayacağından, canımı acıtacağından çekiniyorum. Sıfırın altına indi kalbim. Hüzünden taşaklarım büzüştü.
Haftasonu birşeyler yapmayı düşünmeyi özleyeceğim. Bir gün yanına uzanıp sana sarılıp uyuklamak üzerine kurduğum monokrasiyi özleyeceğim, pişmanım, ben gidiyorum.Hoşçakal yüregim. Hoşçakal ormanım. Ben, ormanından kente inen bir kurt gibi, yapayalnız gidiyorum. Artık ne ormana ne de kente aitim.