Karamsar değilim, hüzünlüyüm.
Sayfa 178Kitabı okuyor
İçimde canımı yakan, adını bilmediğim bir duygu var. Bilinç altında hüzünlüyüm
Sayfa 105Kitabı okudu
Sıkılmış bir limondan
son birkaç damlayı çıkarmaya çalışır gibi
uzanan birkaç kişi
soğuk güz güneşinin altında.
Kötü bir şarkı
radyosunda gazinonun
birkaç turist
soğuk, çarpıntılı bir deniz.
Ve artık
yaklaşan güzün
ilk serin solukları
havada.
Kendimi yalnız hissetmeliyim
böyle bir ortamda, değil mi?
Ne yalnız ne de hüzünlüyüm oysa…
Bu belki
Dünyayı artık
Her şeyiyle
ve her haliyle sevdiğimden…
Ve belki
Yalnızken de
Evrenin ve kalabalıkların
o sonsuz akışını yani
Bir parçası olduğumu öğrendiğimden…
Sayfa 41
Kendi payıma, dünyadan şikâyetçi değilim. Evren adına bir itirazım da yok. Karamsar sayılmam. Acı çekerim ve şikâyet ederim, ama acı çekmek genel bir kural mıdır, insanın doğasında mı vardır, bilmem. Öyle ya da değil, bilsem ne olur, bilmesem ne olur?
Acı çekiyorum, ama bunu hak edip etmediğimi bilmiyorum. (Kovalanan bir ceylan.)
Karamsar değilim, hüzünlüyüm.
Sayfa 178Kitabı okuyor
İçimde canımı yakan, adını bilemediğim bir duygu var; kim bilir ne hakkında bir fikir lazım bana; sinirlerimde istek yok. Bilinçaltında hüzünlüyüm.
Sayfa 105Kitabı okuyor
“Tanımlayamadığım bir his canımı sıkıyor.Bilmediğim uygun bir fikirden yoksunum.Sinirlerim istekten yoksun.Bilinçaltında hüzünlüyüm.”
Sayfa 72 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
Ben de iyiyim ama karşımdaki her şey bu kadar iyi olduğu için hüzünlüyüm de aynı zamanda. İçimde kırık dökük, yarım yamalak bir şey var, hep başka bir şey istiyorum; oysa burada her şey ne kadar güzel ne kadar huzurlu.
Sayfa 96Kitabı okudu
Her zaman yas mı tutuyordum? Yas benim genel ruh halim mi olmuştu? Sadece duygusal yönü mü hafiflemişti yasın? Hep hüzünlüydüm ve şimdi de mi hüzünlüyüm? Sadece sakinken, yalnızken, kendimi kaptırmış çalışırken bu hüzün daha az acı veriyor bana. Bu yüzden sakinim, bu yüzden kendimi kaptırıp çalışıyorum, bu yüzden yalnızım.
"Acaba neden böyle hüzünlüyüm? Biraz daha nazik ve hoşgörülü davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Oradaki nehir yatağının en uzak köşesinde mavimsi, dumana benzer bir alev görüyorum. Çok soğuk ve durgun görünüyor. Durmadan oraya bakacağım, kendimi böyle sakinleştireceğim."
Karamsar değilim, hüzünlüyüm
Leyla Yokuşu!
Öyle hüzünlüyüm hayalin yetmez...
Sevgi, umut bağımda filizlenen goncamdı...
Duygularımla renklendirdiğim çiçekleri,
O vefasız,
Hoyrat elleriyle koparıp tarumar edeli,
Çok oldu!
Sayfa 198Kitabı okudu
Karamsar değilim, hüzünlüyüm.
Hüzünlü bir çağırış sandı vapur düdüğünü. Ben de hüzünlüyüm, ben de hüzünlüyüm dedi bu kocaman, bu yüzen kuşa. Ben de karada yalnızım.
Buralı değilim...
Bana nerelisin diye sorarsan,
hüzünlüyüm, acılıyım, yaralıyım.
Ama buralı değilim.
Buralı değilim...
Hayy Kitap
