Ve aslında bana yalnızlığım değil
Bu anlamsız kalabalık içinde
Çığlık çığlığa susmak zor geliyor ..
Kızıl akşamların veryansın edişi değil
Hüznüme..
Aşk için kurban edilen papatyaların
Tükenmez ahi yakıyor canımı
Ve bu ayrılık türküleri değil
Ruhuma ateş gibi dokunan
Sahte suretler içinde
Kendini aramak yana yakıla
Ve gidenlerin yası bu dilimi bağlayan
Hadi susma sen söyle
Göç etmedi mi vuslat geceleri
Bu yalnızlık kokan diyardan...
Elif
Söylemez Tekkesi
Bir zamanlar Konya'da böyle bir tekke varmış. Halk " Söylemez Tekkesi " adını koymuş. Hintte doğan bir şeyhi varmış tekkenin. Derdini söyleyecek kadar Türkçe bilmeyen bir mürşid. Tekkeyi bekliyor, namazlarını kılıyor, duasını ediyor, zikrini yapıyor ve fakat derdini dile dökemiyor. İçinde saklı. Gözlerinden belli. Yüzünden anlaşılıyor.
Kimse bir dili derdini söylenebilecek kadar öğrenemez. Dert dile sığacak olsa, dert olmaz.
Sonra müritleri birer ikişer geliyorlar tekkeye. Şeyhlerinin dudaklarına bakıyorlar bir tek anlaşılır kelime duyabilmek için. Yaralarına derman, sızılarına su, kuru ekmeklerine katık arıyorlar. Bir hâl çaresi arıyorlar diyelim. Gelip şeyhlerinin karşısına oturuyorlar ve susuyorlar. Şeyhleride merhametli gözleriyle onlara bakıyor ve susuyor. Bildikleri ortak bir dil olmadığından karşılıklı sesizleşiyorlar. Söyleyecek bir şey yok mu bundan öte. Etrafındakilerin " Söylemez Tekkesi " demeleri de bundan.
Sonra konuşmaya ihtiyaçları olmadığını keşfediyorlar. Bütün dertlerine derman olacak bir keşif bu. Şeyhin içten nazarı, sükût hali, mütebessim tavrı, suretine yansıyan sireti, bu koyu kopkoyu sesizlik, karşılıklı uzun uzun susmak gönüllerine iyi geliyor.
Bir süre sonra, söylemekten aciz oldukları o büyük hakikati fark ediyorlar ve gördüklerini inkâr etmek için ancak susuyorlar.
Bir daha da konuşmanın lüzmunu hissetmiyorlar.
Tarık Tufan / İtibar Dergisi - Sayı 35
m.soundcloud.com/tunkorkmaz/anda...
...