"kafka’nın değişim eserinde hayvanlaşan hayat anlayışımızı kaç kişi anlayabildi ki, intihar etmek için çabalarını kaçımız düşündü ki, yoksa hasta bir kişiliği mi okuyoruz?
kaç kişi sanat adı altında mozart’ın sarayda kızların peşinde koşarken krala yakalanmasını biliyor ki? kız çığlıklar içinde kaçarken mozart onun peşinde koşuyordu. üstü
Gitmek... Bazen bir şehirde eski bir tahta masa ve sandalyeye sırtını vermek için; yüzünü bir ağacın gövdesine, bir şehrin ışıklarına ya da denize güneşe verebilmek için gitmek... Elinde sıcak bir çayla sessizliğin, kimsesizliğin içinde iyi şeyler doğurup kötülükler öldürmek için... Susmak için, susmak! Ama hep konuşmak kendinle, içindekiyle hesaplaşmak...
Sayfa 81Kitabı okudu
"Susmak, çürütülmesi en zor savunmadır."
Bunun için mi yıllar yılı sustun babacığım?
"İnsanların söyleyemedikleri bazı sözlerin içinde, söylediklerinden daha çok gerçek vardır."
Şimdi ben nasıl ulaşacağım o gerçeklere...
Sayfa 169Kitabı okudu
Susmak çürütülmesi en güç silahtır. İnsanların söyleyemedikleri bazı sözlerin içinde, söylediklerinden daha çok gerçek vardır.
Bazen kelimeler yetmez halini anlatmaya
Susarsın
Boğazına düğümlenir kelimeler
Kifayetsiz kalır cümleler
Susarsın
Yüreğin liğme liğme olur
Kopar bişeyler ciğerinden
Susarsın
Umuda uçurduğun beyaz güvercinler,
Vurulur bir zalimin kurşunuyla
Kan revan içinde kalır yüreğin
Susarsın
Hüznün damla damla dökülür gözlerinden
İçine gömersin derin çığlıklarını
Susarsın
Ve bilirsin ki bazen yetmez kelimeler halini anlatmaya
Susarsın
Çünkü susmak en yürekli haykırıştır hayata…
Uğur Akbaş
Hissedilen tek şey bıkmışlık oluyor bazen. Oturup, gökyüzüne bakıp saatlerce ağlamak oluyor.. Gökyüzündeki yıldızlar kadar yaş döksen de dinmiyor içindeki sancılar. Adını koyamadığın hüznün, içinde seni de koymuyor; oradan oraya götürüyor, kayboluyorsun derinliklerde. Gitmek en çok o zaman geliyor insanın içinden. Ya da kalıp bi sigara yakmak... Ya da sonsuza dek susmak... Ya da... Ya da... Ya da...
Kâhin, görebilen tek gözüyle aynaya baktı ve uzun boylu, çekik gözlü o adamı gördü. Bunu görmek, kendisi gibi diğerlerinin de içinde yaşadıkları o dünyadaki asıl hakikati görmek demekti. Gözün görevi görmek değil, hakikati görmek olduğunu söyleyen âlim aklına geldi. Hakikati gören gözün başka hiçbir şey görmesine gerek yoktu. Yedikule kâhininin yegâne gözüne de bu şekilde perde indi. Ama kör olmasına rağmen hiçbir şey görmüyor değildi. Gözlerinin ona gösterdiği yegâne şey, o uçsuz bucaksız karanlıktı. Tıpkı sessizliği dinleyen Eflatun gibi, kâhin de sustu. Belki de susmak, gerçeği anlatmanın tek yoluydu.
Sayfa 269 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Çok konuşanı neşeli, susanı kederli bulur çoğumuz.
Oysa susmak, bize dayatılan çağın gürültüsü karşısında bir erdem. Engin denizlerin, dalgasını içinde yaşayan okyanusların en anlamlı ruh hali..
Ama genel kanı; "insan konuşan bir varlıktır." " insanlar konuşarak anlaşırlar."
Peki, bunca anlaşmazlıklar, anlaşılmazlıklar neden?
Çok sustuğumuzdan mı?
Sayfa 93Kitabı okudu
Söylenenleri anlayabilmek için sessizlik gerek. Susmak hem konuşmanın bir parçası, hem aşkın. Görmüyor musun dalgın dalgın yürüyenleri dilsiz. Derinden derine seyredenleri evreni. Dudakları kuşlar gibi çırpınanları sevgiliyi andıklarında.
Gündüz ondan başka bir şey görmeyenleri, gece onunla uykusuz kalanları, yorgunluktan uykuya dalıp rüyada onu arayanları.
Ve her sabah uyanır uyanmaz o hayalle çarpışanları kıvılcımlar içinde..
Sayfa 27Kitabı okudu
