"Vitrinli frijiderin, yahut frijiderli vitrinin önünde direğin kenarındaki iki kişilik masaya oturmuştum. Yalnızdım. Yalnızdım ama muhayyel bir arkadaşım vardı karşımda. Bu muhayyel arkadaşı pek severim. Öyle ki bazan konuşurken dudaklarına dalar, öpüveresim gelir. Ellerini severim, gözünün rengini severim. İçime ondan durmadan yağmur gibi bir şeyler yağar. Hiçbir sözü gücüme gitmez. Hiç büyük laf etmez. Fazla konuşmaz, tükürmez, kaşınmaz, ideal arkadaştır. Kadın mıdır, erkek midir, zengin midir, fakir midir, okumuş yazmış mıdır, cahil midir, ihtiyar mıdır? Nasıl karar verirsem öyledir. Bazan boyasız, süssüz bir okumuş kızdır. Pırıl pırıl konuşur. Bazan güzel bir erkek çocuktur. Yaşı on altı on yedidir. Okumuş yazmışlığı pek yoktur. Duvar boyacısıdır. Hıristiyandır. Kapkara kömür gibi gözleri vardır. Güldüğü zaman insandan üstündür. Bakmaya doyamam. Bazan altmışlıktır. Görmüş geçirmiştir. Doğramacılık, makinistlik, duvar afişçiliği yapmıştır. Fıstık satmıştır. Kavun karpuz satmıştır. Köşe başlarında kestane kebap etmiştir. Bulduğu zaman akşamları içmiştir. Hikâye hikâye üstüne anlatır. Kahramanlık hikâyeleri vardır. Karı koca hikâyeleri vardır. Dövüş, muharebe hikâyeleri vardır. Hangisi ile beraberdim, geçmiş gün unuttum. İşte bu muhayyel arkadaşla oturmuş anlatıyorduk. Ne diyorduk, neden söz açmıştık bilmem. Birdenbire benim kulağım hizasından bir bira şişesi uçtu. Frijider vitrininin kalın camında tuz buz oldu."
Köylüler, İşçiler ve İmalatçılar
...
Snelman, bütün köylülerin, işçilerin, imalatçıların ve bütün halk kesimlerinin
her yönden aydınlanmasını, öğrenim ve eğitimini hayatının en önemli görevi
saymış; bir zamanlar Pierre d’Amiyen’ in Haçlı Seferleri’ni kışkırttığı gibi, o da Finlandiya’da eğitim seferberliğinin öncüsü olmuştur.
Snelman
Doğan CÜCELOĞLU bir gün bir programında akvaryum balıklarının hastalanmalarına sebep olarak içinde bulundukları suyu örnek gösterip, bizimle özdeşleştirmiş ve "Kültürümüz hasta" demişti. Teşhis konulmuş... ancak tedavisi; çok uzun soluklu, sancılı ve bir çok aşamalardan geçmesi gereken bir süreç...
Ben müsadelerinizle tedavi için bir
Papazı öğretmenle karıştırmak istemiyorum.
Victor Hugo, yüz altmış yıl öncesinden, akılcı, hümanist, laik, aydınlanmacı eğitimden sapmanın bir ülkeyi nereye götüreceği konusunda tarihe not düşüyor, ders alınması için, tabii alınırsa… Teşekkürler Victor Hugo!
Fransa. 15 Ocak 1850.
Cumhurbaşkanı Louis Napoléon tarafından “Ruhban Partisi”nin (le Parti clérical) desteğiyle Milli Eğitim
Bir evlilik kurumu başlatıldığında şu noktalar daima göze alınmalıdır:
1.Karı-koca birbirlerine güvenip,birbirlerini sevmelidirler.
2.Birbirlerinin kalbinde acıya yol açacak hiçbir söz ve davranışa mahal vermemeliler.
3.Çocuklarını ve torunlarını,cinsel iffetlerini korumaları konusunda eğitmeliler.
4.Oluşturdukları aile bünyesinde yer alan her birim,bir diğerini,ideal bir aile birimi oluşturabilmesi için teşvik etmeli.Evlilik öncesi bekâretin,evlilik sonrasında ise sadakatin korunması sağlanmalı.
Sayfa 201Kitabı okudu
Enver Paşa, rastgele salladığı kılıcı ile üst-üste birkaç kızıl bolşeviği devirdi. Herhalde, üç kişi idi devrilen. Ve, dördüncüsüne aynı darbeyi salladı, başı kopan bu son Bolşevik askerinin tüfeğinden çıkan nankör bir kurşun ise, tam kalbine saplandı. Ki, o anda ağzında tek kelime çıktı: "ALLAH!..."
Ve, Enver Paşa, kendini hiç ölmeyecekmiş gibi, daima kahramanlıktan, cengaverlikten, tek ideali TURAN'dan taviz vermeyen bu eski Osmanlı generali, dum-dum kurşununun sırtında açtığı şemsiye gibi yara ile yere yuvarlandı. Bu esnada, Türkmen süvarilerinin birkaçı, sadece birkaç kılıç salladılar ve bir ağızdan "Paşa gitti!..." sözü duyuldu, ki bu anda ortalıkta Ruslar'dan eser kalmadığı gibi, mücahidler de toz oldu. Koca Havalin Ovası'nda şimdi sadece, bir ceset, bir ideal cesedi yatıyordu: TURAN...
"Otomatlar sevemezler; olsa olsa 'kişilik paketleri'ni değiş tokuş edebilirler; bir kelepir peşindedirler. Böyle, yapı bakımından soysuzlaşmış sevginin, özellikle evliliğin en anlamlı örneklerinden biri 'çift' fikridir. Mutlu evlilik üzerine yazılan her yazıda anlatılan ideal karı koca, çok iyi geçinen bir çifttir. Bu görüş, iyi çalışan 'görevli' fikrinden pek de uzak birşey değildir; (...) Bu çeşit ilişkiler, yaşamları boyunca birbirlerine yabancı kalan, özden öze bağlılık kuramayan, birbirine ancak nezaketle davranan, karşısındakinin kendisini daha iyi hissetmesine yardım etmeye çalışan iki kişi arasında iyi yağlanmış ilişkilerden başka bir şey değildir."
