İmmanuel Kant; Alman klasik idealizmin kurucusu, filozof ve düşünür. Olguculuk, varoluşçuluk, uygulayıcılık gibi birçok felsefe akımı Kant temeline dayanır.
Arthur Schopenhauer; Alman filozof. Özneyi ve nesneyi kapsayan tasavvur ve irade gücü kavramı üstüne doktrinler geliştirir. Ona göre, dünya bir tasavvurdur; yani o akılda tasavvur edileceğinden başka bir şekilde düşünülemez(idealizm). Dayanağına ise “irade” adı verir.
Martin Heidegger; Varoluşçu felsefenin önde gelen isimlerinden biridir. Ona göre, insan varoluşun ortasına öylece -bir varlık olarak- atılmıştır. Bu bir seçim ya da tercih sonucu değildir. İnsan bu bırakılmışlık içinde kendi tercihleriyle kendi yaşamını kurar.
Üç farklı düşünürün felsefik açıdan düşünmenin önemini, düşüncenin yönlerini, oluşumu ve gelişimi gibi konuları ele alarak bu konularda bilinçli olmaya teşvik eden bu kitap, birçok felsefe kitabının aksine net ve akıcılığıyla farkındalık yaratıyor.
En çok etkilendiğim düşünür, Schopenhauer oluyor. Çok daha sade, çok daha anlaşılır şekilde anlattığı için etkileyiciliği de bir o kadar artıyor. Bir kitabı eline alıp sırf ‘okumuş olayım’ deyip düşünmeden, analiz etmeden okuyanlara “kitap filozofu” diyerek yermesi, dikkat çekici bir nokta haline geliyor.
Bundan sonraki kitap okuyuşlarım da Schopenhauer’un sözlerinin de benimle olacağı aşikar.
Okuyup, üzerine düşünülmesi ve de hayata geçirilmesi gereken ufuk açıcı bir eser bırakıyorum buraya...
Fyodor Dostoyevski tadı aldım.
Yalnızız romanında iki anlatıcının varlığı söz konusudur. Bunlar: 1. ve 3. anlatıcı bakış açısıdır. Romanda genel olarak 3. şahıs anlatıcı hakimdir. Ancak yazar bazı bölümlerde tarafsızlığını ortaya
