Bütün yüz, bütün beden durgun. Ölü gibi. Bir yere oturdu muydu, akşama kadar oradan kalkmıyor. Başını iki eli arasına alıyor, dalıp gidiyor. Bütün canı, hayatiyeti, kini, sevgisi, korkusu, gücü kocaman gözlerine toplanmış. Gözlerinde arada bir, iğne ucu gibi bir pırıltı yanar söner. Keskin, batan bir pırıltıdır bu! Bu pırıltıdan korkulur.
Korkunçtur. Parçalamaya, atılmaya hazırlanmış kaplanın gözlerinde de aynı puanla yanar söner mutlak. Bu nereden gelir? Belki yaratılıştadır. En doğrusu, çekilen işkencede, dertte, beladadır.
Sayfa 56
...
Soluk alması gitgide güçleşiyormuş. Bir iğne daha yapıldıktan sonra, biraz güç anlaşılır bir sesle
“Ölümü… sonraya… bırakmalı…” demiş.
“Elimi mi bırakmalı?” Annem
“Hayır,” demiş. “Ölümü.” Ölüm sözcüğünün üzerine basa basa. Ulamış sonra: “Ölmek istemiyorum.”
İMGE Kitabevi - Epub - 2 (46/69)
Balonlarına hiç iğne batırılmayan insanlar da yaşıyor. Onları gün olur kıskanır, gün olur küçük görürüm. İşte, bütün balonlarına iğne batırılmış bir baloncu gözüyle sokaklardayım...
