‘mes’ut bir tesadüf’e altıncı ve son mektup
İki buluşmadır koluma girmiyorsun.Ve birkaç milyon yıldır tutmadın ellerimi.benimle çıkmıyorsun bu yolculuğa.ve ben sırf bu yüzden yenilebilirim.
Sayfa 179Kitabı okudu
"Bugünü anlamak, durumumuzu iyi değerlendirebilmek için, son iki yüzyılımızı çok iyi bilmek gerekiyor."
İnsanların ve cahillerin yüze vuruşları
Sarsamaz gücünü yüce bir yüreğin,
Denizin dalgaları varsın gürlesin.
Yıkabilir mi sert, granit kayaları?
İki âlemin asık yüzlü kiracısı,
Soylu alnı bulutlar arasında,
Fırtına ve gök gürültüsünden başka
Asla kimseye açmaz duygularını...
Sayfa 180Kitabı okuyor
Tazyikli kafalar teklif ediyor ardından aşk, alkol, duman ve şehir
Kollarımı şöyle iki yana açsam sanki aklı kucaklayacağım
Kimdi neydi nerede bulduk birbirimizi hiçbir kanıt kayıt yok
İnsan bari benim tenimde kuvvetli bir ipucu bırakır
Sayfa 64Kitabı okuyor
Sınavda Çıkmayacak Sorular
teşekkür ediyorlar, çok yaşıyorlar, işe geç kalmıyorlar
çeyrek altını önemsiyorlar, küresel ısınmayı ve beş çaylarını
ortadoğu’yu ihtiyaç halinde seviyorlar, gökdelenleri her haliyle
eve geç gelmeyi borsaya bağlıyorlar, geriye kalanları astrolojiye
“konuşan tartı”lardan korkmuyorlar bir de,
-ben bazen korkuyorum-
artis diyorlar erken ölenlere bir
Einstein'ın ünlü örneğini de hatırlayabiliriz: Karınca iki boyutlu bir yaratıktır, onu yuvarlak bir topun üzerine koyarsanız, yürüyerek topu bitiremez, üçüncü boyutu
algılayamadığı için bir "sonsuzluk" duygusu içinde kalır.
Varoluş sancıları herkeste varolmuş
XIX İLKGENÇLİK
İlkgençlik yıllarımda sürekli düşünmekten, hayal etmekten hoşlandığım şeylerin neler olduğunu söylesem, sanırım kimse inanmaz bana. Çünkü bunlar ne yaşıma ne de toplumsal durumuma uygun şeylerdi. Ama kanımca insanın toplumsal konumuyla ahlaki konumu arasındaki birbirini tutmazlık, gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Kendi içime
Sayfa 225Kitabı okuyor
Bir gün, "benim için şiir yazdın mi hiç" demiştin. Göstertmiştim, "şu heves sensin,şu incinmiş gurur sen, su utangaç aşk, şu Posta Caddesindeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanin bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir varoluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım/ Sen tamamladın cümlemi."
Bir mevsime senin adını verdim bir diğerine kendiminkini
Aramıza artan öbür iki mevsim gibi girdi göl ve intihar
Sayfa 58Kitabı okuyor
"Sarhoş değil iki kadeh rakıdır hepi topu
acaba çerkes miymiş adapazarı'ndan mı
kimin nesi bilinmez belirsiz soyu sopu
hafif oynatmış mıdır yoksa yalnızlıktan mı."
Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik,
İki yitik hasret,
İki parça can. 
Ahmed Arif
Üzgün Kediler Gazeli
"Aşk bir kere yalnız
bırakırsa insanı
yalnızı bir kere daha
yalnız bırakır aşk da
Çünkü insan bir değil
İki kere yalnızdır aşkta"
#üzgünkedilergazeli
#haydarergülen
Matilde'ye Sone
Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman,
Çünkü iki yüzüyle çıkar karşına hayat.
Bir sözcük sessizliğin kanadı olur bakarsın,ateş de kendine pay alır soğuktan.
Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni,
Sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak
Bir yolculuğa yeniden başlamak için :bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni.
Sanki ellerindeymiş gibi mutluluğun ve hüzün dolu belirsiz bir yarının anahtarları
Hem seviyorum hem de sevmiyorum seni.
Sevgimin iki canı var seni sevmeye...
Bu yüzden sevmezken seviyorum seni,
ve bu yüzden severken seviyorum seni.
Pablo Neruda