Uzun zaman olmuştu Stefan Zweig okumayalı.Stefan Zweig en sevdiğim yabancı yazarların başında gelir.Şu ana kadar çok ince kitaplarını okudum ama hepside çok etkileyiciydi.Lyon’da Düğün de yine çok ince kitaplarından biriydi Zweig’ın, bir oturuşta bitirdim.Kitap toplam üç hikayeden oluşuyor, kısa kısa üç hikaye…Birinci hikaye kitaba ismini veren Lyon’da Düğün.Bu hikayede bir savaş sonucu esir düşen mahkumların bir yerde tutuldukları,herkesin her şeyden eteğini çektiği,insanlardaki yaşama dair mutluluğun ve huzurun yok olduğu bir vakitte evlenmek üzere olan fakat esir düşmüş bir genç çiftin birbirlerine duydukları aşk ve tutkunun esir düşmüş tüm insanları yeniden hayata bağlaması ve esirliğin bir an için unutulup herkesin bu genç çifte odaklanmalarını konu alıyor.Bu birkaç sayfalık hikaye bana şunu öğretti : En kötü zamanda bile umut vardır.Koşullar ne olursa olsun mutluluğu insanın kendisi yaratır.Doğrusu bu ilk hikayeyi çok sevdim etkileyici ve duygulu bir aşk hikayesiydi.Kitabın içinde yer alan 2.hikayede ise fiziksel görünüşleri yüzünden dışlanan iki insanın arasında oluşan bağı anlatıyordu.Çok kısa ama edebi yönden doyurucu bir hikayeydi.Ve geldik son hikayeye.Son hikaye diğer iki hikayeye göre daha uzundu.Toplum tarafından dışlanmış bir kadının anne olduktan sonra yavrusuna duyduğu sahiplik hissi ve aşırı sevginin sebep olduğu birtakım olayları anlatıyordu.Kısaca söylemek gerekirse bu üç hikayeyide okurken edebi haz aldım ve sürükleyici şekilde bir oturuşta çok kısa bir sürede bitirdim.
