Umudun; insana “en tatlı gelen ve hayata bağlayan şey” olduğunu, umutsuzluğun insana yakışmadığını unutmadan!..
Sayfa 7 - Sözcü KitabeviKitabı okudu
Sadâkat ve doğruluk / Doğru olanlar her zaman kazanır
" İnsana sadâkat yaraşır görse de ikrâh,
Yardımcısıdır doğruların Hazret-i Allah."
Ziya Paşa
Sayfa 33
Sonsuz saygı, sevgi, hiç bitmeyecek minnet ve özlemle…
Uzun soluklu okuduğum bir kitap oldu. Şöyle doya doya okudum.Bazen farklı türde kitaplar okumak insana çok iyi geliyor. Bu kitapta yine ufkumu açan tarih bilincimi güçlendiren, ecdadıma bir kez daha saygıyla bakmam gerektiğini vurgulayan bir kitap oldu.
Kitabın içeriğinde ise Atatürk‘ün doğumundan ölümüne kadar olan hayatı, harp zamanında düşmana ve Cumhuriyet zamanında yaptığı inkılaplarla gericilere karşı verdiği savaşı anlatmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti, Atatürk’ün attığı tohumlarla ve bir çok zorluklar aşılarak kurulmuş, onu geliştirmek, gericilerin karşısında durmak ve yeniliklerin arkasında olmak bizim en önemli görevimizdir ve 21. yüzyılda ölümünün 84. Yılında bile halen ondan öğrenceklerimiz var ve o inanılmaz bir deha…
Her Türk gencinin okuması gereken bir kitap öncelikle. Hatta zorunlu olarak lise yıllarında okutulması elzem bir kitap. Kitabın kalın olması ve Cumhuriyet devrinde yazılmış olması sizi korkutmasın çünkü kitabın dili hem sizi sarıyor hem de çok anlaşılır bir dil kullanılmış.
İnanılmaz bir zeka, inanılmaz bir ileri görüşlülük, mükemmel bir insan 
Mustafa Kemal Atatürk sen iyi ki bizim liderimiz oldun, yol göstericimiz oldun. Bu kitapta değerini bir kez daha anladım!
Kitaptaki aklımda kalan en güzel söz ise “geldikleri gibi giderler” sözü oldu. Bu kadar milletini tanıyan, bu kadar bilen bir lider çok az bulunur. Kitabı okumak çok bilgilendirici ve hüzünlüydü. Türk milleti olarak ecdadımızın hakkını ödeyemeyiz. Hepsinin mekanları cennet olsun.
Velhasılkelam kitap tartışmaya kapalı…
Okuyun, okutturun…
Çankaya 
Falih Rıfkı Atay
Kut sözcüğü Eski Türkçede karşımıza “rahmet, talih” anlamıyla çıkıyor. Ama asıl anlamının Türklerin İslam-öncesi inançlarıyla ilgili olduğu açık. En eski metinlerde kut, daima tanrıların insana verdiği ya da “indirdiği” bir şey. Hatta Uygurca bir Budist metinde geçen ‘yer suv kutı irinür, ot suv kutı ığlayur, yığaç kutı uluyır’ (yersu kutu acı çeker, ateşsu kutu ağlar, ağaç kutu ulur) cümlesindeki gibi belki bir tür ruh veya cin. Kut alan ya da kut gören bir insan doğal olarak kuturmuş oluyor. Belki anlaşılmaz bir coşkuyla kendinden geçiyor, bilinmez dillerde konuşuyor, hatta ağzından köpük saçar hale geliyor. Normal insan zekâsının kavrayamayacağı hakikatlere eriyor. Kutuz da aslında deli demek. Geniş zamanın -r’siyle eşdeğer olan ve bugün sadece gelmez, gitmez, yemez’deki olumsuz formunda koruduğumuz -z ekiyle yapılmış bir türev. Türkiye Türkçesinde t sesi yumuşamış, kudurmak ve kuduz sözcükleri doğmuş.
Önce insan olacaksın, sonra Müslüman ya da Hristiyan ya da Yahudi...
Tüm bu dinler, insana insanlığı öğretebilmek için sunulmuşlardır.
Sen insan olmayı başarabilmek için doğduğunu anlamadıysan, hangi dine inandığının hiçbir anlamı yok. Çünkü din gidilen bir yoldur, varılan yer değil.
Robert Owen
"İnsana karşı sonsuz bir sevgi ve şefkat duyabilmek için dinsel inançlardan kurtulmak gerekir."
Kendimize olan inancımızı yitirmeyelim de onlar kolay
"Kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme!"
Bazı dönemlerde mırıltılarla bile iletişim kurmak zor gelirdi. Öyle bir yorgunluk olurdu ki; kalbin atması, gözün kırpılması ve burnun nefes alışı bile zor geliyordu. İnsanın dibe düştüğü zamanlarda bunları aklına getiremeyeceği için mi refleks şeklindeler bilmiyorum ama çoğu insan farkında olmadan böyle yaşayabiliyor yani, tuhaf ama lütuf...
