“Kim olursan ol, işte efendin:
eski, şimdiki ya da gelecekteki.”
Sayfa 16Kitabı okudu
“Güldü, gül kadar sürdü ömrü, Bir sabahçık.”
Sayfa 64Kitabı okudu
Bir pencere önü çiçeği gibi kimsesizlikten kuruyordu saksısında.
Sayfa 69Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Unutmak sağ çıkmaktı.
Sayfa 79Kitabı okudu
Yakmayan ateş gördün mü sen?
Sayfa 87Kitabı okudu
Kaybolmak ancak çoklukta mümkündü.
Sayfa 59Kitabı okudu
Şeytan yükümüzü sırtlanan günah keçisi değilse nedir?
Sayfa 11Kitabı okudu
Gece ağırdır; masuma uyku, sarhoşa cesaret verir, diptekileri çağırır; biçimleri, şeyleri, yaşı ve kuruyu, erkeni ve ışığı tersyüz eder. Bilmeyenler bilmezler, sabahın kokusu gecenin ardının buhurudur, kimseler uyanmadan uçar gider.
Sayfa 19Kitabı okudu
Büyümek göze batmaktı sadece.
Sayfa 19Kitabı okudu
Bütün hayvanlar eşittir ama bazı hayvanlar öbürlerinden daha eşittir.
Gerçek tehlikeli yaşama eyleminin ta kendisidir. Hiç kuşkusuz, yaşamak, varoluşun farklılaştığı bir kargaşadır. Fakat varoluşu her an aslında olduğu düzensiz haline çözümleyip ortaya çıkan endişeden haraketle, her an ilk kargaşayı yeniden yaratmaya çalışan kaçık bir eylemdir yaşamak.
Sayfa 49Kitabı okudu
“Benim özel bir kaderim olmalı; sıradan insanlara bahsedilmeyecek, salt benim için var edilmiş parlak bir yazgı.”
Sayfa 22Kitabı okudu
Giyinip kuşandığın umut sarhoş muydu yoksa?
Uykularda mıydı şimdiye dek?
Uyanınca ürktü anlaşılan,
Yemyeşil, sapsarı kesildi,
Renk renk hayaller kurarken!
Sevgini de böyle bileceğim bundan sonra:
İstemekte yiğit, yapmaya gelince korkak, öyle mi?
Hayatın incisi saydığın şeye can atacaksın,
Ve kendi gözünde bir yüreksiz kalarak yaşayacaksın.
Ömrün boyunca, isterim, arkasından, yapamam,
diyeceksin.
Sayfa 23Kitabı okudu
Yıldızlar, kapayın gözlerinizi! Hiçbir ışık sızmasın
İçimdeki derin, karanlık isteklere.
İnsanın düşündündükleri
Gördüklerinden daha korkunç olurmuş meğer.
Öyleyken, adam olmaktan çıkarıyor beni;
Elim ayağım kesiliyor daha düşünürken,
Olmayan bir şey olandan çok sarsıyor beni:
Tek o kalıyor ortada, o olmayan şey!
Sayfa 14Kitabı okudu
“Her yanım yara bere. Yanlış sevdalar, yorgun hatıralar, üst üste arızalar. Elimde bir silgi, kendimi siliyordum satır satır; yeniden, taze bir enerjiyle yazabilmek için yıpranmış sayfalara.”
Sayfa 82Kitabı okudu
Zamanın iki yüzü var, dedi kendi kendine Hayyam, iki boyutu; uzunluğunu güneşin seyri belirliyor, kalınlığını ise tutkular.
Sayfa 39Kitabı okudu
Beni yıldızlarımla baş başa bırak!
Sayfa 93Kitabı okudu
her akşam göğe çekilen bir deniz olmanın yorgunluğu gözlerimdedir
Niçin sen yeşil değilsin? Ve Tanrı niçin sana bu kadar kötü davrandı; çiçeklerin de yok?
İnsan binlerce, milyonlarca yıldızın birinde yaşayan eşsiz bir tek çiçeği seviyorsa, yıldızlara bakmakla bile mutlu olur. “Çiçeğim oralarda bir yerdedir.” der.
"Hissetmek ne renktir acaba?"
Kendine ait bir yalan, başkalarına ait gerçekleri tekrarlamaktan iyidir.
Sayfa 249 - İş Bankası Kültür Yayınları
