Kaderde zorlama yoktur çünkü tevbe kapısı açıktır. Tevbeyle, sadakayla, duayla kader değişir. Değiştiren Allah'tır. Değişen yine O'nun kaderidir. Her zaman, her an, her insanın önünde iki yol vardır. Biri cennete diğeri cehenneme gider. İsteyen istediği yolu seçmekte özgürdür. Yaratıklar içinde sadece insan istediği kadar kötü, istediği kadar iyi olabilir. Bu, kaderde zorlama olmadığı anlamına gelir
Sayfa 149 - Timaş Yayınları, 2. Baskı, İstanbul 2007Kitabı okudu
Kalpte kıvamına erişen aşkın kader tecelligâhına kurulması gerek.
Her şeye alışması her halde insanın yaşama direnç ve azminden. Ayakta kalabilmek için. Bütün sevinç ve ümidi yok eden kader bolca gözyaşı getirse de bir an için başını kaldırıp çok yıldızlı bir göğe bakmak bile yaşamak için ayak diremeye yeterli bir sebeptir.
Kader gayrete aşıktır ama yaratmak da emretmek de Allah'a mahsustur.
"Cennet'in kapısı üzerinde, 'Yazıklar olsun ona, o ki kader' in kendisine ihanet etmesine izin vermiştir!'' yazar.
“Kader gayrete âşıktır amma yaratmak da emretmek de Allah'a mahsustur. Ayrıca ne buyrulur ayet-i kerimede: 0, her an yaratma halindedir. Lakin bunun teferruatı, sırrı ilahidir. Beşer idrakinin fevkinde bir mevzudur yani. En ufak böceği dahi yaratmaktan aciz bir kul, hangi kaderi yaratmaya muktedir olabilir ki? Hudutsuzluk da kusursuzluk da Allah'a mahsustur bey. Bizden istenen kulluk, ibadet. Bize düşen sabır, şükür, dua, gayret.
Hakikatin Kapısı
Nitekim beyin aklın, akıl zekanın, zeka sözün, söz düşüncenin, düşünce duygunun, duygu davranışın, davranış alışkanlığın, alışkanlık karakterin, karakter kaderin, kader bidayetin, bidayet nihayetin, nihayet hakikatin kapısıdır!
Bütün sevinç ve ümidi yok eden kader bolca gözyaşı getirse de bir an için başını kaldırıp çok yıldızlı bir göğe bakmak bile yaşamak için ayak diremeye yeterli bir sebeptir.
Kader mevzusunu kalbinde yeterince sindirememiş bir insan başına şerli bir olay geldiğinde mesuliyetten kaçmak için suçu kadere atarken, güzel bir olayda gururlanıp kendine de o güzellikten pay çıkarabiliyor. İşte tam burada, kişi kaderi suçlayıp mesuliyetten kaçacakken Allah karşısına cüz'i iradeyi çıkarıyor ve "Mesul sensin!" diyor. Kişi, kötülüğün mesulü bensem o zaman iyilikte de payım vardır, diye gurura kapılacağı sırada da karşısına kaderi çıkarıp, "Haddini bil, yapan sen değilsin!" uyarısında bulunuyor. Yani kadere iman, kişinin hayatına ahirete yatırım yapabileceği bir denge getiriyor. Hem mesuliyetinin farkına varmasını sağlıyor hem de mesul olduğu işleri yerine getirirken karşılaştığı güzellikleri kendi üzerine almak hadsizliğin den koruyor. Yani Allah aslında cüz'i iradeyi kuluna vermesi ve kullandırmasıyla da ona başka bir rahmet kapısı açmış oluyor.
Sayfa 52Kitabı okudu
"Ya...çocuk neyine hayran oldu? Güzelliğine mi?
Tuppence,"Geçmişime."dedi
Sayfa 182Kitabı okudu
"İnsan hiçbir zaman ne yapmak istediğini tam anlamıyla bilmiyor."
"Ah...insanlar hiç belli olmazlar.Oyle degilmi?bazıları hiç de göründükleri gibi çıkmıyorlar."
Sayfa 68Kitabı okudu
BOYUN EĞMEZ (INVICTUS)
"Zifir gibi gece sardı dört bir yanımı
Cehennemi karanlık çöktü omzuma
Teşekkürler olsun, hanginiz, ey tanrı,
Boyun eğmez ruhumu verdiyse bana.
İstediğince zorlu olsun koşullar,
Ne ağlar sızlar, ne de kaçarım;
En ağır silleleri vursa da kader,
Ezilir belki ama eğilmez başım.
Gazap ve acı dolu dünyadan sonra,
Gidecek tek yer Gölgelerin Dehşeti.
Yıllar geçtikçe yaklaşsam da yanına,
Korkarım sanma Ölümün Efendisi.
Varsın çok dar olsun kapısı cennetin,
Varsın cezalarla dolsun kara kaplı,
Benim efendisi kendi kaderimin,
Kendi ruhumun benim tek komutanı."
(William Ernest Henley)
Sayfa 492Kitabı okudu
Boyun Eğmez
Zifir gibi gece sardı dört yanımı
Cehennemi karanlık çöktü omzuma
Teşekkürler olsun, hanginiz, ey tanrı,
Boyun eğmez ruhumu verdiyse bana.
İstediğince zorlu olsun koşullar,
Ne ağlar sızlar, ne de kaçarım;
En ağır silleleri vursa da kader,
Ezilir belki ama eğilmez başım.
Gazap ve acı dolu dünyadan sonra,
Gidecek tek yer Gölgelerin Dehşeti.
Yıllar geçtikçe yaklaşsam da yanına,
Korkarım sanma Ölümün Efendisi.
Varsın çok dar olsun kapısı cennetin,
Varsın cezalarla dolsun kara kaplı,
Benim efendisi kendi kaderimin,
Kendi ruhumun benim tek komutanı.
Sayfa 492
Burada bir kuvvetinizi itiraf etmeli: Çok velûtsunuz. Etrafı öyle bir kalabalıkla doldurdunuz ki... "Ben mi yaptım?" demeyin; siz de bilirsiniz ki konuşma daima karşılıklıdır. Benimle o tarzda konuştunuz ki size ister istemez bir yığın sual sormak zorunda kaldım. Kısacası siz Şehrazat, ben Bağdat Halifesi oldum. Her defasında siz alaycı
Sayfa 149Kitabı okudu
