Babam beni yürüyüşlerinde yanında götürmeye ve konuşmalarında bana içinde yaşadığımız dünyadaki şeylere ilişkin düşüncelerini açıklamaya başladığında on ya da oniki
yaşında olsam gerek. Yine böyle bir olanak çıktığında bana şimdi her şeyin onun zamanına göre nasıl da iyi olduğunu gösteren bir öykü anlattı :
“Genç bir adamken” dedi “senin doğduğun yerin sokaklarında bir Cumartesi günü yürüyüşe çıktım; iyi giyinmiştim ve başımda yeni bir kürk şapka vardı. Bir Hıristiyan bana yaklaştı ve bir vuruşta şapkamı çamurlara fırlatıp: ‘Yahudi! İn kaldırımdan aşağı!’ diye bağırdı.” “Sen ne yaptın?” diye sordum. “Yola inip şapkamı aldım” diye sakince yanıtladı. Bu, beni, küçük çocuğun elini tutan büyük, güçlü
adam adına kahraman olmayan bir tutum olarak sarstı.
Sayfa 245Kitabı okudu
Adam hızlı hızlı yürüyordu. Memed adamın yürüyüşüne dikkat etti. Bu, sarp yerlerin insanının yürüyüşüydü. Sarp yerlerin insanları adım atarken ayaklarını havaya fazla kaldırırlar. Dizleri hizasına kadar. Sonra ihtiyatlı, korka korka indirirler. Buna alışmışlardır. Halbuki, ova insanları tam aksinedir. Ayaklarını yerde sürürcesine giderler.
Sayfa 75Kitabı okudu
Kaldırımlar, ıztırab çekenlerin annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur sükun içinde sesi,
Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır.
Necip Fazıl Kısakürek
Sayfa 226Kitabı okudu
Ömrünüz taş olsa da gide gide yorulur,
Bir gün ölüme çıkar bu yolun kıvrımları
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur,
Ne senin anladığın kadar kaldırımları...
Necip Fazıl Kısakürek
Sayfa 228Kitabı okudu
kanlı 1 mayıs...
"e o Meydan çok acı çekti." diyorum. hep ölenler oldu Orada. hep ateşler edildi. yokuşlarda izdihamlar, kaldırımlarda kanlar, yüksek binaların pencerelerinden kalabalıkların üzerine Ateş açanlar, Kaçarken üst üste yığılıp ezilip kalanlar. sonra halaylar, bayraklar, şarkılar, marşlar, arkadaşlıklar, yoldaşlıklar, haykırışlar, Sevinçler, umutlar, Alayına isyanlar... hala o meydandalar...
Sayfa 76Kitabı okudu
