Hiçbir zaman sandığım gibi değilim. Kendim sandığım varlık bile durmadan değişiyor, öyle ki, çoğu zaman, ben birleştirmesem, sabahki varlığım akşamki varlığımı tanımayacak. Hiçbir şey benim kadar farklı olamaz benden. Ancak bazı bazı, yalnızken görünür derinlik gözlerime. Ancak o zaman köklü bir sürekliliğe ulaşırım; ama o zaman da yaşamım ağırlaşıyormuş, duruyormuş, varlığım sona erecekmiş gibime gelir. Ancak yakınlık duygusuyla çarpar yüreğim, ancak başkasıyla yaşarım; başkasının yerine geçmekle, birleşmeyle yaşarım hatta; hiçbir zaman da bir başkası olmak için kendimden sıyrıldığım zamanki kadar yoğun ve güçlü yaşadığımı duymam. Kökten kopmanın bu bencilliği -aykırı gücü o kadar fazladır ki- iyelik, bunun sonucu olarak da sorumluluk duygumu eritir. Böyle bir yaratık, evlenilebilecek bir yaratık değildir. Bunu nasıl anlatmalı Laura'ya?
Her türün en mükemmel yazarı, taklitlere model oluşturan yazar biçiminde tanımlanıyordu. Retorik okulları ise öğrencilerini, antik yazarların kusursuz birer kopyası olmak üzere yetiştiriyorlardı. Onların ağzından özel mektuplar yazma işi bu eğitimin önemli bir parçasıydı; bir kere piyasaya çıktıklarında hakiki sanılmaları gayet kolaydı. Ve bu mecmualardaki -bireylerin eserleri arasından beğeni toplaması
için özellikle seçilmiş olan - metinlere olan talep, mevcut stoğu oldukça büyütmüştü.
Benim zavallı giysiciklerimi pek çirkin buluyordu; bir zaman kendisiyle birlikte yaşayacağıma göre, gerektiği gibi, yani onun hoşlandığı gibi giyindiğimi görmeyecek olursa, fazlasıyla acı çekeceğimi yineleyip duruyordu.
Felsefe'ye girdiğinde bir eski tanıdık edebiyat öğretmeni, "Orası fakülte değil, okullarda gençleri boğup tüketsin diye gulyabani üreten Kalpazanlar Şirketi !..." demişti. Önce bozulmuştu Günsel, bu cafcaflı söze. Sonraları, ortaokulda, lisedeki bazı öğretmenleri de düşündükçe anlamıştı sözlerdeki gerçek payını. Gencecik beyinleri kurutup karartan o gulyabaniler burdan çıkıyor işte!... Gulyabani üreten Kalpazan Şirketi!... Boyuna hırlaşıyor ortaklar da... Sakallı Celal'in "Bu kadar cehalet ancak tahsil ile mümkündür" ünlü sözü burası için denmiş olmalı.
Sayfa 463 - Everest Yayınları 8. Basım: Temmuz 2013Kitabı okudu
Herkes üçüncü sınıf rollere çıkan bir sinema oyuncusu ya da bir yıldız adayı gibiydi: gözü açılmış dublörler,ufak tefek otomobil yarışçıları,Kıt'anın ucunda olmanın verdiği hüznü taşıyan çilekeş Californialılar,yakışıklı ve bezgin kazanovalar,patlak gözlü motel sarışınları,kalpazanlar, pezevenkler, orospular,otellerde oda hizmetçiliği yapan oğlanlar, yani bir alay ne idüğü belirsiz tip.Bunların arasında hayat nasıl geçerdi ki?
İktidarınız üstünde bir şey istemeyin.İktidarı üstünde bir şey isteyenlerde yaman bir sahtekarlık vardır. Hele büyük şeyler isterlerse. Bu kalpazanlar ve oyunbozanlar büyük şeylere karşı güvensizlik uyandırırlar. Bu şaşı gözlüler, bu boyalı sülükler, büyük kelimelere bürünerek, yapmacık erdemlerle ve parlak sahte eserlerle sonunda kendilerine karşı daha da sahte olurlar.
Ey yüksek insanlar, bunlara karşı uyanık olun. Bugün bence içtenlikten daha ender ve daha değerli bir şey yoktur.
“Hiçbir zaman sandığım gibi değilim. Kendim sandığım varlık bile durmadan değişiyor, öyle ki, çoğu zaman, ben birleştirmesem, sabahki varlığım akşamki varlığımı tanımayacak. Hiçbir şey benim kadar farklı olamaz benden. Ancak bazı bazı, yalnızken görünür derinlik gözlerime. Ancak o zaman köklü bir sürekliliğe ulaşırım; ama o zaman da yaşamım ağırlaşıyormuş, duruyormuş, varlığım sona erecekmiş gibime gelir. Ancak yakınlık duygusuyla çarpar yüreğim, ancak başkasıyla yaşarım; başkasının yerine geçmekle, birleşmeyle yaşarım hatta; hiçbir zaman da bir başkası olmak için kendimden sıyrıldığım zamanki kadar yoğun ve güçlü yaşadığımı duymam. Kökten kopmanın bu bencilliği aykırı gücü o kadar fazladır ki, iyelik bunun sonucu olarak da sorumluluk duygumu eritir. Böyle bir yaratık, evlenilebilecek bir yaratık değildir. Bunu nasıl anlatmalı Laura’ya?”
André Gide, Kalpazanlar
- bu dünyada, tanrının hep sustuğunu fark ettiniz mi? bir şeytan var konuşan. ne kadar dikkat edersek edelim, ancak şeytanın sesini duyabiliyoruz...
- şeytan ile ulu tanrı aynı şey, anlaşıyorlar. yeryüzünde kötü olan ne varsa hepsinin şeytandan geldiğine inanmaya çalışıyoruz; ama başka türlü yapsak, tanrıyı bağışlamaya güç bulamazdık da ondan böyle yapıyoruz. eğleniyor bizimle, fareyle oynayan bir kedi gibi... bundan sonra da kendisine minnettar olmamızı istiyor. neden dolayı minnettar? neden?..
Bernard erkenden geldi o sabah. Olivier daha uyuyordu.
Bernard, önceki günlerde de yaptığı gibi, elinde bir kitapla dostunun
başucuna yerleşti, bu da Edouard’ın nöbete ara vermesini, sonra sözünü
yerine getirmek için, Passavant’ın evine gitmesini sağladı.
Bu erken saatte, evde bulunacağı kesindi.
Güneş parlıyordu; sert bir hava, ağaçları son yapraklarından da temizliyordu;
her şey duru, gök rengi görünüyordu. Edouard üç gündür dışarı çıkmamıştı.
Uçsuz bucaksız bir sevinçle genişliyordu yüreği;
hatta bütün varlığı, açılmış ve boşalmış bir zarf gibi, bölüntüsüz bir deniz,
tanrısal bir iyilik okyanusu üzerinde dalgalanıyormuş gibi geliyordu ona.
Aşk ve güzellik, varlığımızın çevrelerini böyle sınırsızlaştırır.
Sayfa 309 - Can Yayınları - Çevirmen: Tahsin YücelKitabı okuyacak
Kolayca kızarır. Sevecendir. Herkese karşı ne kadar nazik olursa olsun, bir ölçülülüğü, bir çekingenliği var, bu da arkadaşlarından uzak tutuyor onu.
Sayfa 12 - CAN YayınlarıKitabı okudu