Merhabaa
Bugün sizlere gerçek bir hikayeyle geldim
Ben okurken çok ağladım yazarımızın da dediği gibi ; " yazar sayfasını ağlayarak yazmış dediklerinde inanmazdım, abartıyorlar derdim. Ben her sayfasını ağlayarak yazdım... " İşte bende her sayfasını, özellikle son sayfaları hıçkıra hıçkıra ağlayarak okudum.
Yazarımız kitap yazmaya karar verir. Kendisi gibi kanser hastası olan dayısının hayatını anlatmak ister kitabında. Başlar araştırmaya...
Rıza... Daha bebekken anlamıştı annesi. Görmüştü rüyasında kötü şeyler olacağını. Hep bir korku vardı içinde. Daha öncede vardı bir kaybı çünkü. Rıza büyüdü, koca adam oldu. Fatoşu'nu gördü, aşık oldu. Bir gün çıkan bir yangına müdahale etmek icin girdi buz gibi suya. Belkide o buz gibi sudan hiç çıkamadı... Hastalandı, geçici sandı. Bel ağrıları dayanılmayacak dereceye gelince hastaneye gitmeye karar verdi. Uzun bir süre cıkamadi ordan. Arkadaşları, çok güzel dostlukları vardı. Nişanlanmışlardı Fatma'yla. Ama ailesi katı olduğundan zorlukla gidip geliyordu Rıza'nın yanına. Defalarca tetkikler yapıldı. Sonu gelmeyen... Rıza yorulmuştu. Fatoş'una kavuşmak istiyordu. Bitkin düşmüştü. Durumunun farkındaydı halbuki...
Daha fazlasını anlatıp spoi vermek istemiyorum açıkçası. Okumak, hissetmek gerekiyor. Kanserle tanışmış, çok yakınımı kaybetmiş biri olarak beni çok fazla etkileyen bir kitap oldu. Son sayfalarında okumakta gerçekten zorlandım açıkçası. Altını çizdiğim o kadar çok cümle vardı ki kitapta... Elinize, kaleminize sağlık...
Albert Espinosa aynı zamanda kitaptaki karakterimiz bu kitabında küçük yaşlarda kendisine kanser teşhisi konulduğunu öğrendikten sonra bundan kurtulurken başından geçenleri bir bir madde madde ele almış.
Bence gayet güzel tavsiyelerin bulunduğu bu kitaptaki bir çok şeyi denemeliyiz şahsen ben denemeye çalışacağım. Kitaptakileri illaki kanser olunca hayata geçirmemiz gerektiğini düşünmeyin. Bir çoğu norma bir insanın hayatında da yapması ve elde etmesi gereken şeyler.
Okuyacak herkese şimdiden keyifli okumalar :)
