İşte mevcûdâtın en eşrefi olan zîhayat ve zîhayat içinde en eşref olan zîşuûr ve zîşuûr içinde en eşref olan hakîki insan ve hakîki insan içinde geçmiş vezâifi en a'zamî bir derecede, en ekmel bir sûrette îfâ eden Zât; elbette o Mi'râc-ı Azîm ile Kàb-ı Kavseyn'e çıkacak, saâdet-i ebediye kapısını çalacak, hazine-i rahmetini açacak, îmânın hakàik-ı gaybiyesini görecek, yine O olacaktır.
Sözler
ƏSİR AZƏRBAYCANIM
Hanı məni gül qoynunda doğuran?
Xamırımı göz yaşıyla yoğuran,
Beşiyimdə "layla balam!" çağıran
Azərbaycan, mənim baxtsız anam oy!...
Neçə ildir həsrətində yannam oy!..
Salam desəm, rüzgar alıb götürsə,
Ağrı dağdan Alagözə ötürsə,
Gur səsimi göy Xəzərə yetirsə,
Xəzər coşub zəncirini qırsa oy!..
Hökm etsə, bu sərsəm gediş dursa oy!..
Xəbər alsam Muğanımdan, Milimdən,
Nazlı Bakım, o neft qoxan gülümdən,
Kim demiş ki, düşmüş adı dilimdən?!
Azərbaycan, mənim eşsiz yurdum oy!...
Ölməz eşqim, içimdəki dərdim oy!..
Könlümə tək Kəbə yapdım səni mən,
Sənsiz neylim qürbət eldə günü mən,
Sənsiz neylim Allahı mən, dini mən,
Azərbaycan, mənim tacım, taxtım oy!...
Oyanmazmı kor olası baxtım oy?!
Kəbə üç böyük dinin nümayəndəsi olan Peyğəmbərlərin atası və birlik etiqadının öncüsü Hz.İbrahim tərəfindən məbəd kimi tikilmişdir; Ona görə də qiblə olmağa ən layiq yer bura idi.
Sayfa 231Kitabı yarım bıraktı
Ey gül, sənə əvvəldə xəridar mən oldum,
Axır nəzərində hamıdan xar mən oldum.
Aldım səni can nəqdinə, ey Yusifi-sani,
Eşqində Züleyxayi-diləfkar mən oldum.
Eşqim məni əngüştnüma qıldı cahanə,
Ey qaşı hilalım, sənə ta yar mən oldum.
Verdim, sənəma, ayineyi-hüsnüvə seyqəl,
Aləmdə sənə rövnəqi-bazar mən oldum.
Bir Kəbə idin, hiç ziyarət edənin yox,
Gəldim, dolanıb başuva zəvvar mən oldum.
Sinayi-səri-kuyüvə gəldim “ərini” gu,
Ey nuri-xuda, talibi-didar mən oldum.
Hər bülhəvəsə indi nəsib oldu visalın,
Seyyid kimi hicranə giriftar mən oldum.
Sayfa 204
Təvaf etmək
Təvaf etmək İslamda ziyarət vaxtı müəyyən dini qaydalara riayət etməklə Kəbə ətrafında dolaşmaqdır.
Sayfa 208Kitabı yarım bıraktı
"Ya'kûb dedi ki: Artik bana düşen güzel bir sabirdir. Başka ne yapayım ki?"(Yusuf 12/18)
Sayfa 65 - Hayy KitapKitabı okudu
İşte mevcûdâtın en eşrefi olan zîhayat ve zîhayat içinde en eşref olan zîşuûr ve zîşuûr içinde en eşref olan hakîki insan ve hakîki insan içinde geçmiş vezâifi en a'zamî bir derecede, en ekmel bir sûrette îfâ eden Zât; elbette o Mi'râc-ı Azîm ile Kàb-ı Kavseyn'e çıkacak, saâdet-i ebediye kapısını çalacak, hazine-i rahmetini açacak, îmânın hakàik-ı gaybiyesini görecek, yine O olacaktır.
Sayfa 563Kitabı okudu
"Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?"
Atay'ın tüm metinlerinde yer alan yalnızlık yaşantısı, burada okurun ilgisizliği demektir, doğrudan 'okunmamak'la özdeştir. "Demiryolu hikayecileri", Oğuz Atay'ın okur düzleminden aldığı tepkinin -ya da tepkisizliğin- imge düzlemine taşınmış yansımalarıyla doludur. "Yazdıklarımızın (...) değeri bilinmiyordu," (KB.177) diyordur 'hikaye satıcısı'; "[u]zun hikayeleri (...) [Belki de Atay'ın uzun romanları] hiç satmıyordu[r}" (KB.181); gerçi "hikayelerin de [Atay'ın metinleri gibi] açık ve seçik olduğu söylenemezdi" (KB.181); oysa o "pek alıcı bulmamakla birlikte, [giderek] daha iyi hikayeler yazdığı[n]ı sanıyordu[r] (...) onların gittikçe ifade edilmesi güç bir açıdan gittikçe daha büyük değer taşıdığını seziyordu[r}" (KB. 181). Kimi kez kızıyordur kendisini anlamayan bu okurlara, onları "anlayışsız ve cahil ya da rahat ve kendini beğenmiş bir müşteri kalabalığı" (KB. 1 79) olarak görüyordur. Artık trenin de geçmediği bu istasyonda öykülerini satacağı tek bir müşteri-okuru kalmamıştır. Öylesine yalnızdır ki, bildiği tek bir adres bile olsa, "gene de ona yazmak, hep onun için yazmak, ona durmadan anlatmak" (KB. 182) istiyordur ama öyle bir adres yoktur. Ölesiye yalnızdır, iletişim özlemi ise doruktadır ve kimse bu duygulan Atay'm 'hikaye satıcısı' kadar yalın ve içten anlatamazdır: "Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" (KB. 182)
Sayfa 500 - KORKUYU BEKLERKENKitabı okudu
Sevmişəm
Bir gözəl qamətli yari-lalərəngi sevmişəm,
Yarə istiğnası şirin şuxü şəngi sevmişəm,
Qaşı yay, kirpikləri türfə xədəngi sevmişəm,
Ox atıb qanlar tökən türkanə cəngi sevmişəm,
Halə rəhmi gəlməyən bir bağrısəngi sevmişəm.
Naz ilə sərxoş gedəndə ol gözəllər sərvəri,
İki yandan mövc edir zərrin kəlağey ucləri,
Bir mələkdir, sanasan, uçmağa
Sayfa 148 - Kitab KlubuKitabı okudu
Atay'ın, soyut dünyanın insanı olan, maddeye/yaşama yabancı kurmaca kişileri her şeyi beyinlerinde yaşarlar. Bir öykü kişisi, "bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim," (KB.62) diyordur. Hikmet, anlamdan da arınmış salt bir soyutlaşma içindedir: "Yalnız sesleri dinliyorum, anlamlarla ilgili değilim." (T0.387) Somut acıları da beyninin içinde yaşamaktadır, "düşüncelerimin acısına bazen (...) dayanamıyorum," (T0.340) diyordur. Dış dünyanın/doğanın betimlenmediği, ağaçların/kuşların/sokakların/koşuşan çocukların olmadığı soyut bir coğrafyada tüm yaşam beyinde/düşüncede yaşanmaktadır: "Ne acıklı bir maceraydı bu. Belki de değildi; belki de, bunun acıklı bir macera olduğunu da bir yerden öğrenmiştim, bir yerde okumuştum." (KB.58)
Sayfa 189 - KARŞITLIKLAR EVRENİNDE VAROLMAKKitabı okudu
Mənim
Ey mələk xoylu, ey tuba boylu yar,
Kuyindir cənnəti-rizvanım mənim.
Huri qılman olsa, girməz gözümə,
Sənsən candan əziz cananım mənim.
Pərim, sənubərim, gülbərgi-tərim,
Gövhərim, yaqutum, ləli-əhmərim,
Hekayətim, fikrim, zikrim, əzbərim,
Xəyalımda şirin nihanım mənim.
Xurşidi-rüxsarəm, qəmər cəbinim,
Baharım, gülzarım, xüldi-bərinim,
Sayfa 50 - Kitab KlubuKitabı okudu
20.1.1974 tarihli günlük notu, "Babama mektup için" diye başlar. Daha sonra, "Babama Mektup" başlığıyla "Korkuyu Beklerken" adlı öykü kitabının içinde yayımlanan bu metin, onun, babası Cemil Atay'la hesaplaşmasını içerir. Franz Kafka'nın 1918 yılın da babasına yazdığı mektupla hem biçim hem de içerik düzleminde
Sayfa 75 - TEKNİK ÜNİVERSİTE VE GENÇLİK YILLARIKitabı okudu
Hz. Ya'kûb çocuklarına, " Eğer bana bunadı demezseniz, inanın ki ben Yûsuf'un kokusunu duyuyorum." dedi. Bunun üzerine Yûsuf'un kardeşleri Ya'kûb'a "Vallahi sen hâlâ eski şaşkınlığın içindesin." dediler. (12/94-95)
Bu şekilde Yûsuf'un kardeşleri, babalarının Yûsuf'a duyduğu sevgiden dolayı nasıl bir şaşkınlık içine düştüğünü belirtmek istiyorlardı.
Dağlar ile taşlar ile
Çağırayım Mevlâ’m seni
Seherlerde kuşlar ile
Çağırayım Mevlâ’m seni
Su dibinde mâhî ile
Sahralarda âhủ ile
Abdal olup "Ya Hû!” ile
Sayfa 37 - Akçağ YayınlarıKitabı okudu
