Û wê roja ku bi kevirê Kaîn re çilka xwîna pêșin li erdê ket, min dizanibû ku êdî
paqij nabe, min dizaníbû ku dawî li vê herîkîna xwinê naye.
ji wir diherikim berîya rûyê te
ev der qet xerîb nîne ji min re
hawîrdor werz û rez, zevî û pez
erê ev der berîya Mêrdînê ye
berîya Mêrdînê berîyeke dûz e
keleha Mêrdînê, hê jî nobedar e
xas e axa wê, kevirê wê hiner e
Ey dilkevir! Dilê te bi min naşewite
Tiştekî ecêb nîne eger kevir neşewite
Ez bişewitim ku dilê te jî bişewitînim
Lewra dara ter bi serê xwe naşewite
Sayfa 297Kitabı okudu
Karekî ku bibe kevirê lingê te meke
Cîhana wisa fireh li ser xwe teng meke
Sibe ku xwendevanên kitêban ew xwendin
Ji xwe re jê rûpeleke reş dermexe
Sayfa 243Kitabı okudu
Hûn Ê Biçin
Hûn Ê Pişta Stûyê Xwe Bixurînin Û Biçin
Hûn Ê Biniçniçin Û Hûn Ê Biçin!
Biçin: Berî Kuç Û Kevir Di We Werbin
Biçin: Berî Ku Dayikên Kitansipî Tû Bikin Ser Çavên We
Û Hêj Ku Agir Vêneketiye J” Agir:
Hima Niha, Vê Kêlîkê, Ji Vir
Rahijin Teşkên Xwe
Û Biqeşitin Ji Vir, Efendîno!
Hûnê Biçin Efendîno, Hûnê Biçin
Berî Ku Hûn Bisekitin Se Se
Hima Rahijin Teşkên Xwe
Û
Biqeşitin!
Efendîno !
Efendîno
Rahijin Teşkên Xwe
Rahijin Kincên Xwe, Postalên Xwe Û Şivqeyên Xwe
Çiyê We Hebe Li Ser Vê Axê Û We Çi Anîbe Bi Xwe Re: Tenq, Top, Tiveng, Teyare…
Û We Çi Ava Kiribe: Dibistan, Qereqol, Dadgeh
Û Hepsên Bêdergeh, Zîndan Û Asaqgehên Têrguneh
Û Jinên Xwe Jî Esseh Efendîno, Zaruyên Xwe Jî :
Hebe Pîç Û Bêjiyên Ji Xwe Jî
Û Kuçikên Xwe Jî Bibin, Pisîk Û Çivîkên Xwe Jî
Û Ala Xwe Jî Ji Bîr Mekin Efendîno, Ala Xwe Jî
Tiştekî, Tiştekî Nehêlin Ji Kerema Xwe…
Hûn Ê Biçin
Hûn Ê Pişta Stûyê Xwe Bixurînin Û Biçin
Hûn Ê Biniçniçin Û Hûn Ê Biçin!
Biçin: Berî Kuç Û Kevir Di We Werbin
Biçin: Berî Ku Dayikên Kitansipî Tû Bikin Ser Çavên We
Û Hêj Ku Agir Vêneketiye J” Agir:
Hima Niha, Vê Kêlîkê, Ji Vir
Rahijin Teşkên Xwe
Û Biqeşitin Ji Vir, Efendîno!
Hûnê Biçin Efendîno, Hûnê Biçin
Berî Ku Hûn Bisekitin Se Se
Hima Rahijin Teşkên Xwe
Û
Biqeşitin!
Dijîn em her li ser şax û zinaran,
Kevir balîf e bo me, qad e doşek.
Sayfa 28Kitabı okudu
Efendîno
Rahijin Teşkên Xwe
Rahijin Kincên Xwe, Postalên Xwe Û Şivqeyên Xwe
Çiyê We Hebe Li Ser Vê Axê Û We Çi Anîbe Bi Xwe Re:
Tenq, Top, Tiveng, Teyare…
Û We Çi Ava Kiribe: Dibistan, Qereqol, Dadgeh
Û Hepsên Bêdergeh, Zîndan Û Asaqgehên Têrguneh
Û Jinên Xwe Jî Esseh Efendîno, Zaruyên Xwe Jî :
Hebe Pîç Û Bêjiyên Ji Xwe Jî
Û Kuçikên Xwe Jî
Tê bîra te, rojên biçûkanî û şivantîya berxikan? Zarok bi hev diçinîn bi destan, piştre bi keviran radibûn hev. Du kom zarok bûn, te jî li wan dinêrî. Dawîya dawî serê tu kesî neşikest ji pevî serê te. Di nav serîyan de kevir xwîn ji serê te anî. Ev e para kesê bêteref, bêhelwest.
Sayfa 86Kitabı okudu
2/23. Eger di derbarê Qur'ana ku me ji ebdê xwe Muhammed re şandiye di dilê we de şik hebe ,de hadê hûn jî sûreyekî weka wê bînin. Ku hûn rast dibêjin, ji xeynî Xwedê gazî hemû piştgir û alikarê xwe jî bikin.
2/24 Eger hûn nekin, ji xwe hûn tu carî nikarin vê bikin, ji ber ku hûn nikarin vê bikin êdî xwe ji wî agirî biparêzin ku ardûyê wê însan û kevir in û ji kafiran re hatiye amadekirin.
BEQERE,23/24.
Sayfa 10 - Ronya yayınlarıKitabı okudu
Botan bi axa bav û kalan dagirtî
Her tişt bi kelecana Cizirî diaxive
Mem li hespê wî suwar dibe
Zîn xwe li hewşa medresa wî hest dike
Beko li ber devê derîyê wî…
Ax bi vê kelecanê
Dia bi vê heyecanê
Nan bi vê kelecanê diaxive
Kevir jî…
Tibabek bawerî û
Kulmek ax
Li kolanên Cizîrê
Pişta xwe didin dîroka hezar salan û
Di neynika dîrokê de
Kul û kederên me diseyînin
Em bi cahê te xelas bin ey nebî
Ruh û canê me fîda canê te bî
Bateyî
parçeyek ji dilê ‘işqê bûm
bûme kevir
çîrokek serê çiyê bûm
ketim xwar
meytê cûnkewê ma li hinda gola xezalên xezebê
Nebûn xwedîfêriz li royarên tîrmehan
Bêhna kilamên kizûrî bû sirûda êşan, bû xofgeh
"wele yabo ez meyt im, bêxwedî me
Wele yabo gelê min ji ber bêhna min bi fedî ye... "
Tu çû bi lokê kêş!
Min jî kevirin avêtin şûna cesêt bi cesaret
Yek bo min, yek bo te, yek bo cûnkewê, yek bo....
Dergûşa melkemot tije kevir e, a kujêr tije qetl e.
Eyarê te tije ka, ê min tije ta ye ji ber çûna te ya xeter
Tu çû bi lokê kêş warê çîlekêş.
Ey yara berbuya daweta cinên girêbîrê beybûna newala nêçîrê
çavşîrikê tu li ku yî?
Were em xweliya mirinê bi serê xwe dakin.
Evdalo, mehrûmo, bila dil bi dil be, cîhê meriv zîndana sar û tarî, xwarina meriv xwelî, balîva bin serê meriv kevir be.
Sayfa 88Kitabı okudu
Pêjna kenê te
mîna pûtekî kevirî
di nava bîstikên bêrîkirinê de
çikandim ,
li ber deriyê mizgeftan
hezar carî , şikandim
û li ber serê mirinê
kevir bi kevir
