koleksiyona I3`em, li stêrkekê, nîvêşevê
ev çirûsk, ji çirûskên stêrkên çavên te
hatiye berhevkirin
di tahma însanên dizanin biêşin û di bêhna felekê de ye
tirs-tarî-tenêtî-
ferîşteya firtoneyan mhê min bi firê xist
hezkirina stêrkan bask bi min da zîldayin
Sanatı seni aramaya gönderdim, seni hala bulamadı....
Aşkı peşine saldım, hala başıboş dolaşıyor....
Güzellikler senin izini bulmaya çalışıyor ve hala bulamıyor... Neredesin? Kimsin? Ey tanımadığım aşina! Ey yabancı akraba! Ey hep benimle olan! Sensizlik kötüdür, gurbet bitkin düşürücü...hasret ölümcüldür....
Vê sibehê,
Ji pêjna dilê te yê ji kevir te nas dikim ey mirin!
Hatina te ya ji nişkê ve, bahozên te yên ji kêran jî Nas dikim ey mirin!
Tu xewnên welatê min didizî,
Tu dayikên welatê min ji reşgirêdanê re amade dikî,
Tu esmanê welatê min tijî xatirxwestin dikî, Vê sibehê,
Serê min li ser sînga te ditevize ey mirin!
Bila zordest zanibin
Kevir êdî ne sêwî ne
Stêrk êdî ne bêxwwdî ne
Bersiva Hoşeng
Hoşeng!
Roniya çavê min,
Pandiyê navê min,
Hêviya min a pêşîn,
Di nav pêrêyên jîn,
Divêm çend peyvan li gel te bikim.
Bê qirên û deng
Hatin min dîsa cinên şikeftên kevin
Weke hezkirinê
Mîna jinê
Ez ji hesinê tirsandinê dûr çûm
Ji teqandina tivingê xwe birrin gavên lerzok
û wê gavê,
Gava girî li serê Agirî bû
Dilê ajelekî winda ji zemanê nebî nûh
Bi min ve giha
û gotinên min dibûn pencên pilingan
Ku ezman sayî û bêguneh ba
Wê firmêskên melûliyê biketana
Ser kevirê cinan
Ku wê gavê
Ez hebûm
û toz
Mîna hezkirinê
Weke bayekî
Lê di nava xwe de dizîziki her tişt
û ba...
Ev çiya ne rûpelek e
Tu nikarî
Li gor dilê xwe
Bi qelemekê xêz bikî
Tu hêz nikare
Serê wî çiyî bitewîne
Ev çiya ne keştiyek e
Tu nikarî
Barê wî kevir û
Rêka wî pesar e
Çîroka wî
Efsaneyeka zivêr û pir azar e
Bes Xudê dizane
Ew çendê
Ji xwe û kevrê xwe bêzar e
Lê esman
Ne ji azarên wî têr dibe
Ne ji bêzariya wî zivêr dibe
Her careka
Kevirê wî girêl dibe û
Efsaneya wî bi dawî tê
Ziyos
Wek zarokekê şad Gazî dike:
Dubare!
Û wê roja ku bi kevirê Kaîn re çilka xwîna pêșin li erdê ket, min dizanibû ku êdî
paqij nabe, min dizaníbû ku dawî li vê herîkîna xwinê naye.
ji wir diherikim berîya rûyê te
ev der qet xerîb nîne ji min re
hawîrdor werz û rez, zevî û pez
erê ev der berîya Mêrdînê ye
berîya Mêrdînê berîyeke dûz e
keleha Mêrdînê, hê jî nobedar e
xas e axa wê, kevirê wê hiner e
Ey dilkevir! Dilê te bi min naşewite
Tiştekî ecêb nîne eger kevir neşewite
Ez bişewitim ku dilê te jî bişewitînim
Lewra dara ter bi serê xwe naşewite
Sayfa 297Kitabı okudu
Karekî ku bibe kevirê lingê te meke
Cîhana wisa fireh li ser xwe teng meke
Sibe ku xwendevanên kitêban ew xwendin
Ji xwe re jê rûpeleke reş dermexe
Sayfa 243Kitabı okudu
Hûn Ê Biçin
Hûn Ê Pişta Stûyê Xwe Bixurînin Û Biçin
Hûn Ê Biniçniçin Û Hûn Ê Biçin!
Biçin: Berî Kuç Û Kevir Di We Werbin
Biçin: Berî Ku Dayikên Kitansipî Tû Bikin Ser Çavên We
Û Hêj Ku Agir Vêneketiye J” Agir:
Hima Niha, Vê Kêlîkê, Ji Vir
Rahijin Teşkên Xwe
Û Biqeşitin Ji Vir, Efendîno!
Hûnê Biçin Efendîno, Hûnê Biçin
Berî Ku Hûn Bisekitin Se Se
Hima Rahijin Teşkên Xwe
Û
Biqeşitin!
Efendîno !
Efendîno
Rahijin Teşkên Xwe
Rahijin Kincên Xwe, Postalên Xwe Û Şivqeyên Xwe
Çiyê We Hebe Li Ser Vê Axê Û We Çi Anîbe Bi Xwe Re: Tenq, Top, Tiveng, Teyare…
Û We Çi Ava Kiribe: Dibistan, Qereqol, Dadgeh
Û Hepsên Bêdergeh, Zîndan Û Asaqgehên Têrguneh
Û Jinên Xwe Jî Esseh Efendîno, Zaruyên Xwe Jî :
Hebe Pîç Û Bêjiyên Ji Xwe Jî
Û Kuçikên Xwe Jî Bibin, Pisîk Û Çivîkên Xwe Jî
Û Ala Xwe Jî Ji Bîr Mekin Efendîno, Ala Xwe Jî
Tiştekî, Tiştekî Nehêlin Ji Kerema Xwe…
Hûn Ê Biçin
Hûn Ê Pişta Stûyê Xwe Bixurînin Û Biçin
Hûn Ê Biniçniçin Û Hûn Ê Biçin!
Biçin: Berî Kuç Û Kevir Di We Werbin
Biçin: Berî Ku Dayikên Kitansipî Tû Bikin Ser Çavên We
Û Hêj Ku Agir Vêneketiye J” Agir:
Hima Niha, Vê Kêlîkê, Ji Vir
Rahijin Teşkên Xwe
Û Biqeşitin Ji Vir, Efendîno!
Hûnê Biçin Efendîno, Hûnê Biçin
Berî Ku Hûn Bisekitin Se Se
Hima Rahijin Teşkên Xwe
Û
Biqeşitin!
