"Evet, kimse gelmeyecekti, kimsesiz birinin kimsesi olmazdı ki."
Geçecek,bu da geçecek.Peki,neden hiç geçmiyor?Neden hep kanıyorum?Neden kimse görmüyor bunu?Kimsesiz olmak böyle bir şey mi?Kimsesizliğim mi gizliyor ruhumdaki yaraları?
Sayfa 108Kitabı okuyor
'Hiç kimse yok kimsesiz, herkesin var bir kimsesi, ben bugün kimsesiz kaldım, ey kimsesizler kimsesi...'
Sayfa 29 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Kimsesiz hiç kimse yok herkesin var kimsesi,
Kimsesiz kaldım yetiş ey kimsesizler kimsesi..
Ruşeni
Sayfa 237Kitabı okuyor
Seni beklemekteyim....
Ne bir martı
Ne bir yelkovan kuşu...
Kimse sormaz halimi
Yelkensiz direksiz,
Okyanusta yapayalnız bir tekneyim
Ne bir ada var çıkacağım uzakta
Nede beni görebilecek bir gemi
Bir başıma kimsesiz
Seni beklemekteyim!...
Sayfa 23Kitabı okudu
Kimsesiz hiç kimse yok, her kimsenin var kimsesi
Kimsesiz kaldım, yetiş ey kimsesizler kimsesi
Ruşeni
KİMSE KİMSESİZ BİR ÇOCUĞUN UÇURUMUN KENARINA NASIL GELDİĞİNİ KONUŞMAZDI, HERKES O ÇOCUĞUN TERK EDİLDİĞİ ANI KONUŞURDU.
Sayfa 7Kitabı okudu
Kimsesiz hiç kimse yok herkesin var kimsesi,
Kimsesiz kaldım yetiş ey Kimsesizler kimsesi.
Sayfa 237
"Kimsesiz hiç kimse yok herkesin var kimsesi,
Kimsesiz kaldım yetiş ey kimsesizler kimsesi!"
Avnî(Fatih Sultan Mehmed)
Artık kimse kimseyi dinlemiyor, kimse kimseye sahip çıkmıyor. İnsanlar artık acımasız, üzgün ve kimsesiz...
Sayfa 33Kitabı okuyor
"Kimse, kimsesiz bir çocuğun nasıl uçurumun kenarına geldiğini konuşmazdı;
herkes o çocuğun terk edildiği anı konuşurdu..."
İnsan babası ölünce yalnız kalıyor, yarım kalıyor ve kanatimce babası ölen insandan daha yalnız kimse yok dünyada. Gölgesiz, sessiz, kimsesiz... Mecburen yaşıyor. Ve babası ölen insan herkesten daha çok ve daha çabuk yaşlanıyor.
Sayfa 99Kitabı okudu
“Günlüğünde en çok gözlerine hiç bakmayışımdan dem vurmuşsun. En başında hissetmişim de bakmamışım ben. Hiçbir şeyden korkmayan ben, bir çift yeşil gözden korkmuşum. Şimdi böyleyse o zaman baksaydım ne olurdu diye düşünüyorum öğrendiğimden beri. Erva, ben gözlerine baktıkça nefesim kesiliyor. Hiç gülmeyen ben, bir onlara bakınca mutlu oluyorum ve sonra korkuyorum. İçimde bir kimsesiz var demiştim sana. O kimsesiz çocuk kalbimin duvarlarını tırmalıyor çıkmak ister gibi. O giderse yaşayamamaktan korkuyorum. Bana kimse olmayacağını biliyorum ya… Ben o da giderse hepten karanlıkta kalmaktan korkuyorum.”
Pukka YayınlarıKitabı okudu
"Bu eve geldiğinde kimsesizliğimi sevmiştin. Parmağının ucuyla, yüreğinle dokuna dokuna. O kimsesiz çocuk kulağıma aylardır seni fısıldıyor. İçimden koparıp atamadığım o çocuk sen geleceksin diye gitmeye hazırlanıyor. O da biliyor, Doru’nun kimsesi bir sen olabilirsin. Ben ne yaptıysam o çocuğu içimden gönderemedim, Erva. Seni görmeyişim, duymayışım bu yüzdendi. Beni kimse sevmemişken gerçekten sevilmeyi bilen birinin canını içimdeki çocukla nasıl yakarım? Kimseyi sevemem diye kandırdım kendimi hep. Görmeyişim, duymamışım bu yüzdendi. Duyduğun gülüşmeler gerçek değildi. Onu sevmedim ben. Bir seni beklerim dedim. Bir seni beklerim, Erva.”
Pukka YayınlarıKitabı okudu