1 Mayıs Emeğin ve Emekçinin Bayramı Kutlu Olsun
Kıpkızıl, kan kırmızı bayraklarımızın alevinden
Sarı kursak bir balon gibi soldu güneş.
Ciğerlerimizde şişen türküler ateş!
Kol kola
Düştük yola
Yedikule’den amele evleri Sirkeci’ye dayandı,
Karagümrük kırmızıya boyandı.
Kasımpaşa tersaneyi yüklendi sırtına,
Geçtik köprüden
Geliyoruz:
Yol ver bize Cadde-i Kebir!
Kaldırımları söken topuklarımızla
Tokatlıyan’da göbekli mebusları tokatladık.
Osmanbey’in ensesine atladık!
Zifosladık Şişli’nin kadife mantosunu!
Bugün toz kondurmuyoruz keyfimize!
Bugün “Mayıs Bir”!
Bir Mayıs’ta İstanbul
Bizim olmuş gibidir!
Nazım Hikmet
Büyük yeşil bir odada bir telefon, kırmızı bir balon ve aydedenin üzerinden zıplayan bir ineğin resmi varmış... İyi geceler aydede, iyi geceler kırmızı balon, iyi geceler yıldızlar, size de iyi geceler yeryüzündeki tüm sesler.
Küçük bir zenci çocuk, şehrin lunaparkında dolaşırken bir satıcının elindeki balonları seyre dalmıştı. Her renkten ve her biçimden balonlar, ışıl ışıl parlıyordu.
Derken, birdenbire kırmızı bir balon, baloncunun elinden kazayla kurtularak havada uçtu, uçtu, uçtu ve nihayet aşağıdan seçilemiyecek kadar yükseldikten sonra gözden kayboldu. Bu manzarayı seyretmek için öyle bir insan kalabalığı toplanmıştı ki, satıcı, bir tane daha bırakmanın, iyi bir reklam olacağını düşünerek havaya parlak sarı renkte bir balon daha bıraktı. Arkasından bir tane de beyazını çözdü.
Küçük zenci çocuk, olduğu yerden büyük bir hayranlık içerisinde, ardı ardına uçan rengarenk balonları bir zaman daha seyrettikten sonra:
“Baloncu amca" dedi. “Acaba bir de siyah renkte balon bıraksaydınız, ötekiler kadar yükselir miydi?” Baloncu adam, anlayışlı bir bakışla çocuğa tebessüm ederek, siyah renkli bir balonu boşluğa bırakırken cevap verdi:
“Yavrum, bizi yükselten dışımızdaki renk değil, içimizdeki sevgidir.”
(Lyle D. Flynn)
seni çok özledim bugün. dünden daha fazla. ondan önceki günden de. unutmak nasıl oluyordu? kırmızı bir balon gibi patlayacağı güne kadar şişip duruyor muydu? bom. hiçbir şey yok sonra, öyle mi? bilmiyorum. sadece, seni çok özledim bugün. -dünden daha fazla, yarından daha az.-
Büyük bir tiyatroda Moliere’i oynayorlar, bizse –alışkanlık işte- sosislere, siyah havyarlara, patates kızarmalarına
gülüyoruz.
O kadar gülüyoruz ki, ağlamışa dönüyoruz bir bakıma
Sonra çocuk olarak gülmeyi tekrarlıyoruz kırmızı balonlara
Sonra da özür diliyoruz; öyle ya, balon çok önemli bir
yuvarlaktır.
………Sabahları göbeğim erisin
Bütün bu insanların içlerinde,
eksilen, yok olan,
yiten bir şey vardı.
Balonlarla birlikte uçup giden bir şey.
İçinde yaşadığım balon o kadar mükemmel, o kadar yoğun bir şeydi ki, bu balon dışında duran herhangi birinin de etkilenbilececeğini gözden kaçırmıştım- hatta gerçekliklerini bile unutmuştum neredeyse...
Sayfa 201Kitabı okudu
Orada, üçümüz bir aileymiş gibi hissediyorum o an ve düşünüyorum ki, belki de artık sandalyeye bağlı bir balon olsam havada öylece salınıp kaybolmaktan daha iyi olacak...
Sayfa 121Kitabı okudu
O çok umularak söylenmiş aşk kelimelerinin arasında biri bana sıkı tutun diye seslenmişti. Nereye tutunsam, hara beydi. Oysa onu seviyor olmak beni rahatlatıyor, bölünmeınİ kolaylaştırıyordu. Çünkü yukarda insan vardı. Çünkü yukarda insanı tasarılardan uzak tutan suçsuzluklar vardı. Seni öldürmesine izin verme. Bu sözü duyduğumu biliyordum. Hastalanmıştım. Çatallanan yüreğimin balon salonlarında kapağı açılıp kapanan bir kırmızı piyano konçertosu çalınadursundu.
348.jpg){kind=small}
çocuksu sinema sanatının estetik değer taşıyan örnekleri 1950'li yıllardan sonra beyaz perdede görünmeye başlar. üzerinde en çok konuşulan "çocuksu" sinema filmi ise albert lamorisse'in kırmızı balon (1956) filmi olmuştur. ilk nitelikli örnekler arasında victtoriode sica'nın bisiklet hırsızları (1948), sercando gonzales'in yanco (1961), andrey tarkovski'nin ivan'ın çocukluğu (1962), tölümüş okeyev'in çocukluğumun gökyüzü (1966), mecit mecidi'nin cennetin çocukları (1997) ve cennetin rengi (1997) sayılabilir.
Sayfa 51 - uçan at yayınları, 3.basım, şubat 2022.
